အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 93

『Unicode』

မည်သို့ဖြစ်စေ လုလျန်နင်သည် အရွယ်ရောက်Alphaတစ်ယောက်ဖြစ်၍ အရပ်ရှည်ကာ ကြီးမား​၏။ လီယန်​၏ ကုတင်သေးပေါ်တွင် လှဲသောအခါ လုကျယ်ရွေ့ထက်ပင် နေရာပိုယူထားပြီး ၊ နေရာတစ်ဝက်ကျော်လောက် သိမ်းပိုက်ထားလေသည်။

လီယန်သည် သူ့ဘေးရှိ ထိုင်ခုံပုလေးပေါ်မှ ထကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာလိုက်သည်။ သူသည် ဖယောင်းတိုင်မီးအောက်တွင် နူးညံ့ဟန်ပေါ်သော လုလျန်နင်​၏ မျက်နှာကို ကြည့်နေမိသည်။

သူသည် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေသည်ထင်။ လီယန် ထိုင်ရတာ အနည်းငယ် အေးလာသည်ခံစားရ၍ ပါးစပ်ကိုအုပ်ရင်း ချောင်းနှစ်ချက်ဆိုးလိုက်​၏။ လုလျန်နင်ကိုကြည့်သော် သူက ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်နေခဲ့ပါသည်။

သူ လက်မြှောက်၍ လုလျန်နင်ကို အထဲတွန်းကာ နေရာသေးလေးတစ်ခု ချန်လိုက်​၏။ သူ ကွေး၍ လှဲချလိုက်ပြီး စောင်တစ်ဝက်ကိုဆွဲခြုံလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် လုလျန်နင်က ရုတ်တရက်နိူးလာခဲ့သည်။

လီယန့် မျက်လုံးများမှာ မပိတ်ရသေးသည်မို့ ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တောင့်သွားရ​၏။ လုလျန်နင် ယခု အလွန်အားနည်းပြီး ရန်မလိုနိုင်သည့်အသွင်ဖြစ်နေသော်ငြား လီယန့်အပေါ်မှာ ကြီးကြီးမားမား ဖိနှိပ်နိုင်သည့်ခံစားချက်ကို ဆောင်ကြဉ်းပေးလာနိုင်ဆဲပင်။

လုလျန်နင်သည် မျက်စိတစ်ဝက်စင်းလျက် သတိ သိပ်မကပ်သည့်ပုံထင်ရ​၏​။

နှစ်ယောက်သား အချင်းချင်းကြည့်နေမိချိန်တွင် လီယန် အသက်ပင်မရှုဝံ့ပေ။ သူသာ ယခု လုလျန်နင်ကို နှင်ထုတ်လိုက်ပါက အနှီသူ ခံစားချက်တွေအထိန်းအချုပ်လွတ်သွားဦးမလား မသိ။

ရလဒ်မှာတော့ လုလျန်နင်သည် လီယန့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားမှု ကြောက်ရွံ့မှုများမရှိပဲ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသည့်ပုံနှင့် ကြည့်လာ​၏။

သူ မျက်တောင်ခတ်လိုက်၍ မျက်တောင်များက တုန်ယင်သွားပြီးမှ ပြောလာသည် : " ဒီတစ်ခါတော့ သေမှာမဟုတ်ဘူးမလား။ " သူသည် အနည်းငယ် မယုံကြည်နိုင်သည့်ပုံပေါ်ကာ လက်မြှောက်၍ လီယန့်လက်ကို ဆွဲယူ စစ်ကြည့်လေသည်။