မအိမ်ကံ (အခန်း ၇ အဆက်) // ခင်ခင်ထူး
“နှစ်လုံးပြူး ဆုရတဲ့ပွဲ ပြောပါဟယ် မင်းနှယ်… သူကြီး နှစ်လုံးပြူး ရတာ ငါတော့ ဝမ်းသာသကွယ်”
“ဘာပြုလို့တုံး ဘာဂျာရဲ့ "
“ဟ.. ငှက်ပစ်ချင်တော့ ခဏငှားလို့ ရတာပေါ့မောင်ရ”
(ဝါး ဟား ဟား ဟား)
“မင်းကွာ မဟုတ်တာပြောရော့မယ် . ဗြိတိသျှအစိုးရမင်းက ပေးတဲ့ဆု သေးသိမ် အောင် မပြောပါနဲ့... သူကြီးမှာ နှစ်လုံးပြူးရှိတော့ တစ်မျိုးတော့ ကောင်းသကွ..”
“ပြောပါဦး”
“မုန် လေပွေ လုပ်စားရင် မုန့်လှန်ရတာပေါ့ကွာ”
(ဝါး ဟား ဟားး)
ပွဲထဲက လူပြက်တွေပြက်တာကို ဦးသာထန်ကလည်း တဝါးဝါးရယ်သည်။ ဆုတော်ငွေ ၊ တစ်ရာပင် ဆုချခိုင်းလိုက်သေး၏။ အရက်ကလေးကလည်း မူးနေတော့ သူ့ သေနတ်အကြောင်း ထည့်ပြက်သဟဲ့ဆိုကာ ဝမ်းသခွတ်ထပြီး တဟီးဟီးရယ်သည်။ လူပြက်ခွင်ပြီးသွားတော့ မင်းသမီးက စောစောက ဆိုလက်စ က,လက်စသီချင်းကို ပြန်ဆိုပြန်သည်။ ဝါးပတ္တလားသံနှင့် မင်းသမီး အဆိုသံက တဝေါဝေါလှုပ်နေသည့်ပွဲခင်းကိုပင် ငြိမ်သွားစေသည်။
“ ×× မြင်းစီးလို့ လာပါသယ် မင်းသမီးကို ယူမလို့တဲ့ လူပျိုမောင်ရယ် စပယ်ကြည်တွေ့ အောင် ကြွခဲ့ပါ သော် ကျွန်မရှိရာအဆောင် မတိုပေါင် ပေးမယ်ရှင် အပျိုက သဘောကျသလိုပ ကိုကိုက သုံးဆောင် လက်ဖက် ကလေးရယ် ရတက်အေးဖွယ် ကာဖီချိုချို ပိုလိုပါမောင် စေ့စေ့ငှငှ အစုံ မလိုပေါင် .. ×× ”
သည်သီချင်း အဆိုပိုဒ်မှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ပွဲခင်းစပ်နှင့် ခပ်ဝေးဝေး မီးရောင် မမှိန်တမှိန်မှာ မြင်းတစ်စီးနှင့် လူတစ်ယောက် ရှိနေသည်။ သျှောင်ငိုက်တွဲနှင့် တဘက်ကြားကြီး ခြုံထားသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မအိမ်ကံက မင်းသမီးကို ငေးနေရာက မြင်းကြီးကို ဖျတ်ခနဲ မြင်လိုက်သည်။ အလို...ကြည်တော်ကုန်းက ဆေးဆရာကြီး ဆရာကြည်ပါလား။ အစ်ကိုပေးလိုက်သည့် စာရွက်ကလေး ပေးရဦးမှာ မဟုတ်လား။
