''မောင် ၊ ငါတို့သွားဆော့မှာကို ဆရာမသိသွားတာလားမသိဘူး''
''မဖြစ်နိုင်တာ မဝါလင်းရဲ့ ၊တစ်ခုခုခိုင်းစရာရှိလို့ ဖြစ်မှာပါ''
''အဲ့တာဆိုလဲ ဆရာမနားနေဆောင်ကို အရင်သွားကြမယ်လေ၊ ပြီးရင် KG အခန်းသွားမယ်''
''Ok''
ဆရာမများ နားနေဆောင်သို့ ရောက်သောအခါ
''သမီးတို့ ရောက်ပါပြီ တီချယ်''
ဟင် တီချယ် ယိမ်းပါ ရှိနေတာလား
''လုပ်စရာ ရှိကြသေးလား နှစ်ယောက်စလုံး''
''မရှိပါဘူး တီချယ်''
''ဒါဆို သွားစရာရော ရှိလား''
''မောင် ၊ နင်ပြောလိုက်''
''မဝါလင်းဘဲ ပြောလိုက်ပါ''
''ငါမပြောရဲဘူး ၊ နင်ပြောလိုက်''
''မဝါလင်းဘဲ ပြော''
''အိမ့်ခြူးမောင် ပြော ၊ တီချယ့်ကို''
သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးထံကို အခန်းထဲရှိ ဆရာမတွေက ပြုံးပြီး ကြည့်ကြနေသည်။ ထိုထဲတွင် အိမ့် မြတ်နိုးရပါသော တီချယ် ယိမ်းရဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံက အိမ့်ရဲ့ အဖြေကို သိချင်နေပုံရသည်။
''ဟို....အစက သွားဖို့အစီစဥ်ရှိပါတယ် တီချယ် ၊ ဒါပေမဲ့ အခု မသွားတော့ပါဘူး တီချယ်''
''အစက ဘယ်သွားဖို့အစီစဥ်ရှိတာလဲ ''
''ဟို ၊ KG အခန်းက ကလေးတွေနဲ့ သွားဆော့မလို့ပါ တီချယ် ''
မဝံ့မရဲနဲ့ လက်လေးပိုက်ပြီး ဖြေနေတဲ့ပုံလေးက ချစ်စရာလေး ။ ဘယ်လို ကလေးမလေးလဲ မသိဘူး ကလေးစိတ်ကလဲမပျောက်သေးဘူး အဆော့ကမက်တုန်း အသဲယားစရာလေး။
''တီချယ် ပြောချင်တာက သမီးတို့က စာတော်တဲ့ ကလေးတွေမှန်း တီချယ် သိတယ်။ ကိုယ်က စာတော်တယ် ၊စာရတယ်ဆိုပြီးလဲ စာကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် မလုပ်စေချင်ဘူး။ သမီးတို့က အခုဆို ဆယ်တန်း ကျောင်းသူတွေဖြစ်နေပြီ အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိအသုံးချစေချင်တယ် ၊ ဆယ်တန်းက နတ်ကြီးတယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား ၊ သမီးတို့ အစီစဥ်ကို အစကတည်းက တီချယ် သိပြီးသားပါ။ တီချယ့်သမီးတွေက တီချယ့်ကို မလိမ်ဘဲ အမှန်တိုင်းပြောပြလို့ တီချယ် က ဆုံးမတာ''
YOU ARE READING
တီချယ် ယိမ်း (သို့) မောင့်ရဲ့ ယိမ်း
Romansaအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က မြတ်နိုးမိတာဟာ အပြစ်လား၊ ဒါဟာ အပြစ်ဆိုရင် မောင်ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ခံယူပစ်လိုက်မယ် ယိမ်း။ အတ္တတွေ ၊ မာနတွေ ကြီးတဲ့သူတွေသာ မရှိခဲ့ရင် မောင်တို့ ပျော်ရွှင်စရာ အမှတ်တရတွေ အများကြီးကို ဖန်တီးနိုင်ခဲ့မှာ။
