20

587 35 18
                                    

“මෙතන මොකද කරන්නේ??”

ඔව් මට හොඳටම ඇහුනා ඒ කටහඬ .... මට ඒ කටහඬ ඇහුනම මට දැනුනේ කලුවර කාමරේක හිර වෙලා ඉද්දී ලොකු එළියක් දැක්කාම එන සැනසීමක්.......

“ දිනුග අයියේ?”

“ මං ඔයාව ස්ටේඩියම් එකේ හැමතැනම හෙව්වා??”

“ ඇ..යි.....”

“ ඔයාගේ යාලුවන්ට මං යන්න කිව්වා.... මං ඔයාව එක්කන් එන්නම් කියලා....... පොඩ්ඩක් ඉන්න සසින් තමුසේ ඇඬුවද?”

“ අහ් නෑ.... මේ ඇහැට රොඩ්ඩක් ගියා...”

“ තමුසේ මේ මටනේ බොරු කරන්නේ.......... ළඟට එනවා බලන්න....”

අනේ මට මේ වෙලේ නම් දිනුග අයියා ගාවට යන්න බෑ... මොකද මට ඕනි උනේ නෑ මං අඬලා ඉන්නේ කියලා එයාට පෙන්නන්න... මං මොනා කියලා කියන්නද?... තනියම යන්න බැරි නිසා දුකට ඇඬුවා කියන්නද?? මං කොල්ලෙක්නේ... දිනුග අයියා හිතයි මං කෙල්ලෙක් වගේ කොල්ලෙක් කියලා... මට බෑ එයා ඉස්සරහා දුර්වලයෙක් වෙන්න....

“ ඇඬුවේ නෑ.... මං..”

“ අනේ මේ..........”

මට හිතන්නවත් වෙලාවක් නොදී දිනුග අයියා මගෙ අතින් ඇදලා අරන් මගේ ඇස් වලට එබුනා....... සත්තයි ඒ ඇස් ඉස්සරහා මට හුස්ම ගන්න එකත් අමතක උනා ඒ තරම් ඒ ඇස් වල බැල්ම බරයි.... අනිත් අතින් මං භය උනේ අඬ අඬ ඉඳලා තාමත් මගේ ඇස් වල ලාවට කඳුලු තිබුන හින්දා...

“ ලස්සනයි..........”

“ ආ??”

කොහෙත්ම ගැලපෙන්නේ නැති වචනයක් දිනුග අයියගේ කටින් පිට වෙද්දී මං තවත් ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන දිනුග අයියගේ මූණට එබුනේ.... ඒ කියපු එකේ තේරුම මොකක්ද බලන්න.......

“ සසින්......”

“ම්ම්ම්”

ඇත්තමයි ... මං හිතුවේ මං මැරුනා කියලා.......... ඔව් මට මගේ හදවත ගැහෙනවා ඇහෙන්නෑ......... සුවර් මං මැරිලා තමයි.... නෑ...... මට මුකුත් සද්දයක් ඇහෙන්නෑ...... දිනුග අයියා මගේ නම කියලා කතා කරාට පස්සේ මං බීරී උනා.......... එක්කෝ මං මැරුනා....... නැත්නම් මං බීරි උනා........

“ ඔයාට කවදාහරි කවුරුහරි කියලා තියෙනවද මේ ලෝකේ ලස්සනම ඇස් දෙක තියෙන්නේ ඔයාට කියලා......”

නුඹ සිඹින්නේ මගෙ සිත විතරද?Where stories live. Discover now