ဒါပေမယ့် ဒီမှာ ၁၇ ရက်ကြာအောင်တောင်ရှိနေခဲ့ရတာ ပါးပါးဖုက တကယ်ပဲ အသန်မာဆုံးလူပဲ……..
ဖူအန်သည်ဖုရီရှီအားကြည့်လိုက်ပြီး……..
“အစ်ကိုဖု……”
ဖုရီရှီသည် ကျန်နေသေးသည့်ဘဲကင်များအား ဘေးတွင်ချလိုက်ပြီးဖြစ်ကာ မျက်လုံးများအား ဖြည်းဖြည်းချင်းမှိတ်လိုက်၏။
သူအရမ်းပင်ပန်းနေတာဖြစ်ရမယ်……….
ဖူအန်သည်သူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ပိတ်လိုက်၏။ ဂရုတစိုက်ဖြင့်လိုက်ကာစအား ဆွဲလိုက်ကာ သူ့ကိုလွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။
သူ၏အနားယူခြင်းကို နှောင့်ယှက်ခြင်းမပြုတော့ပဲ ဖူအန်မှာဘေးတွင်ထိုင်၍ သူမစွမ်းရည်ကို စတင်လေ့လာလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း မီးဖိုချောင်ဓားအား ဖုရီရှီလုပ်ခဲ့သလို စက္ကုကဲ့သို့ဖြစ်သွားအောင် မလုပ်နိုင်သော်လည်း ဓားကိုမူနေရာလွတ်ထဲသို့ထည့်ရန် ဖြစ်နိုင်ပေသည်။
ဒါပေမယ့် ဓားကိုဆွဲထည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမှာလဲ?........
လူတွေကို ခြောက်ဖို့သုံးရမှာလား?.........
ဖူအန်မှာ သူမ၏မှိုတက်နေသည့်ဦးနှောက်အားနိုပ်လိုက်ပြီး ဖုရီရှီ၏ဘေးတွင် ထိုင်လိုက်၏။
သူမ၏မျက်လုံးများမှာ သူ့၏အင်္ကျီလွတ်နေသည့်ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းအား ကြည့်မိလိုက်သည်။ ဒဏ်ရာများ၊ ထိခိုက်ရှနာများနှင့် အပြည့်ပင်။
သူကဘာမျှမပြောသော်လည်း နာမည်မှာ သေချာလှသည်။
ဖူအန်က သူ့ဘေးသို့ကပ်လိုက်ပြီး ဒဏ်ရာများအား ဂရုတစိုက်သန့်ရှင်းလိုက်သည်။
ဆေးဝါးမရှိသော်လည်း ရေသန့်ကိုမူအတော်များများတိတ်တဆိတ်စုဆောင်းနိုင်ခဲ့လေသည်။
အဝတ်စလေးဖြင့် သူ့ရင်ဖက်နှင့်လက်မောင်းပေါ်ရှိဒဏ်ရာများအား ညင်ညင်သာသာသန့်ရှင်းပေးလိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့၏လက်များကိုလည်း သန့်ရှင်းလိုက်သည်။
ဖူအန်မှာ သူ့အပေါ်မှ ခြောက်သွားသည့်အနက်ရောင်သွေးများနှင့် အမှုန်အမွှားများအား နေရာလွတ်ထဲမှရေဖြင့်ဆေးလိုက်ကာ ဂရုတစိုက်ဖြင့်သုတ်ပေးလိုက်သည်။
