Eleven Stories [ZAKOŃCZONE]

1.7.2

  *Dallon*

Po tym, jak uratowałem brendonowy, zgrabny tyłek, wróciłem do bycia idealnym uczniem. To stawało się już męczące. Szczególnie że przystojny brunet obok nie ułatwiał mi sprawy. Oj tak, perfekcyjny chrześcijański syneczek interesował się kolegą z ławki. I to interesował się w pewien bardzo szczególny sposób. I nigdy nikomu o tym nie powie, bo boi się odrzucenia, a jego rodzice by go zamordowali, jakby się dowiedzieli. A dowiedzieliby się na pewno, mają zbyt dużo znajomości w tej szkole, żeby się nie dowiedzieć.

Po koszmarnym angielskim, który nauczycielka spędziła jak zawsze pastwiąc się nad Sykesem (w sumie trochę szkoda chłopaka), podniosłem leniwie swoje cztery litery, wziąłem ze sobą torbę wypchaną książkami i uśmiechniętego czekoladowookiego, zwanego również moim najlepszym przyjacielem i skrytym kochankiem (ale tylko jednostronnie) i wyszedłem na korytarz słysząc jak Urie zachwyca się nowym odcinkiem jakiegoś brytyjskiego serialu, który ostatnio zaczął namiętnie oglądać, co doprowadzało ogółem do jeszcze gorszych stopni.

- Pasjonujące. - rzuciłem krótko, kiedy stanęliśmy już pod klasą, w której mieliśmy następną lekcję, a Brendon wreszcie zamknął te swoje idealne usta. Chłopak odrobinę posmutniał, ale zaraz potem zaczął z nowym entuzjazmem nawijać o tym, że właśnie ogłosili świąteczny odcinek jego innego ukochanego brytyjskiego serialu, więc tylko teatralnie wywróciłem oczami, oparłem się o ścianę i wsłuchałem w jego głos. Oj tak, jego głos. Gdybym mógł go poślubić, to zrobiłbym już to dawno. W sensie właściciela też bym z chęcią poślubił, ale jego głos... no. Był taki ciepły, miły, melodyjny, głęboki, brakuje mi określeń.

Jego monolog przerwał dzwonek. Dowiedziałem się czegoś o wiktoriańskim Londynie i jakiejś upiornej pannie młodej. Zjawiła się nauczycielka i weszliśmy do klasy. Fizyka. Ponieważ chcą nas dobić.

  

N/A: Króciutki rozdzialik, ale obiecuję, że w tym tygodniu jeszcze coś się pojawi. Wesołego walenia w tynki!