Eleven Stories [ZAKOŃCZONE]

1.10.3

  *Pete*

Przytulanie swojego chłopaka w hiperhomofobicznej szkole może nie być najlepszym pomysłem. Choć nie cierpię słowa homofobia. To nie fobia, nie boisz się, po prostu jesteś dupkiem. W każdym razie musiał na nas wpaść pan Cramp i zacząć się drzeć.

- Czy wy się tu obściskujecie?! Co to ma być! W katolickiej szkole!? Do dyrektora, już, w tej chwili! - Chwycił nas obydwóch za kołnierze koszul i zaczął ciągnąć w stronę gabinetu wspomnianej osobistości. Oczywiście cały korytarz przyglądał się temu zdarzeniu, bo jakżeby inaczej. Już słyszę te plotki na swój temat. Jestem ciekawy, co takiego ciekawego ludzie wymyślą tym razem.

Nauczyciel matematyki wepchnął nas przez drzwi do gabinetu dyrektora, który spoglądał na niego ze znużeniem. Opowiedział o tym, jak to zobaczył nas przytulających się na korytarzu, koloryzując to trochę pocałunkiem.

- Tak w zasadzie to się nie całowaliśmy. - odezwał się Patrick, gdy tylko nauczyciel zaczął opowiadać o tym, jaki to paskudny był widok.

- Stump, jak śmiesz mi przerywać?! - wydarł się na niego nauczyciel.

- Ma prawo do obrony samego siebie, Donaldzie. - odezwał się dyrektor. Jego głos był zadziwiająco spokojny. - Więc, chłopcy, jaka jest wasza wersja? - Spojrzał na nas znad okularów.

- Tylko na niego wpadłem. - odpowiedziałem.

- Nie bądź śmieszny Wentz! Wszystko widziałem! - odezwał się Cramp.

- Kiedy naprawdę! On na mnie wpadł, zachwiałem się, więc mnie przytrzymał! Nic wielkiego, tylko moja typowa niezręczność! - Patrick postanowił mnie poprzeć. Jak to dobrze mieć takiego fantastycznego chłopaka.

- Widzisz Donaldzie! Niepotrzebnie panikujesz! No, wracajcie na lekcję chłopcy. Ty Donaldzie zostań. Muszę coś z tobą przedyskutować.  

N/A: No dobra, macie. Pozdrowienia ze Szkocji!

A tu macie Alojzego, cieszcie się: