Love At First Fight [Completed]

Chapter 77

JANELLA'S POV

Shit! Ang sakit ng katawan ko. Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko.

Bakit puro itim yung nakikita ko? Diba dapat puti?! I tried to remember what happen.Napamura nalang ako.

I tried my best para magalaw yung katawan ko. Inilibot ko yung tingin ko sa paligid. Ang dilim, tanging tung lamp shade lang sa gilid ko yung nagsisilbing liwanag.

Suddenly I heard footsteps na parang papunta yata dito. Agad akong bumalik sa pagkakahiga. Pinakiramdaman ko lang yung gagawin niya.

"Seems the sleeping beauty doesn't want to wake up. Trying to wait for your prince, uh?". A voice of a man. I tried myself na hindi ipahalata sa kanya na gising ako.

"Poor little bitch, ang tigas mo rin pala. Naawa lang ako sa labin dalawang silyang inihampas sa katawan mo. Tsk..tsk..tsk."

Putahamnida! Kaya pala sobrang sakit ng katawan ko. Humanda ka sa akin kung sino ka mang gago ka!!?.

Biglang may pumasok na isang lalaki.

"Boss, masyado na tayong mainit ni Black Panda."

"Just calm your self, hawak natin ang kapatid niya kaya nasa atin ang alas! Ha! Ha!".

Anong kinalaman ko kay Black Panda? Ang sabi ng gagong toh, kapatid ko daw yun.

" Aalis muna ako, bantayan mo siya. At kapag nagising na ang babaeng yan, tawagan mo agad ako."

"Yes Boss."

Narinig kong sumirado yung pinto. Paano ako makakatakas dito? Mukhang maraming bantay sa labas.

Marami ding nakakabit na aparatus sa katawan ko. Alam ko na!

Idinilat ko ng kaunti ang mga mata ko. Maswerte kasi nakatalikod ang mokong.

Pasimple kong sinilip ang buong katawan ko. At napamura nalang ako.

Tang-ina paano ako makakatakas nito eh, sinemento yung isang paa ko, pati narin yung kanang kamay ko.

Ibinalik ko nalang sa pagpikit yung mga mata ko. Mukhang ito na ang katapusan ng buhay ko...

I cant believe na sa ganitong paraan ako mamamatay... Mama..Papa... K-ku..

*Boogshhh!!!*

Nakarinig ako ng putok ng baril. Isa..dalawa..tatlo... Tatlong putok ng baril.

Bakit ba nila ako pinapahirapan eh, eto na nga at malapit na akong mamatay hindi pa nila hinintay, binaril pa talaga ako.

Biglang may humaplos sa pisnge ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko...

"Janella..... I-im so sorry... Please w-wake up." That voice... Ang lalaking sinaktan ako... Ang lalaking kinasusuklaman ko... Pero ito lang din ang lalaking minahal ko sa buong buhay ko.

Minulat ko ang mga mata ko.Kasabay nun ang pagpatak ng mga luha ko.

"G-Gian.....".Nakita ko yung mukha niya. Marami na siyang sugat sa mukha. At doon ko lang narealize na hindi pala ako yung pinaputukan ng baril yung lalaking inutusan na magbantay sa akin pala.

"Janella!!! Shit! Im sorry!! Im sorry! Thank you Lord! At gising ka pa. Akala ko... Damn! I should kill my self if that happens."

"N-naalala mo na ako?".

"Oo Janella! And Im so sorry for not noticing you for so long! At sorry dahil sa ama ko, you suffered so badly because of that demon!".

Tiningnan ko yung baril na hawak niya.