ჰეროინი [ ტომი I ]

137 თავი

ალერსის შემდეგ ბიჭები ლოგინში ნებივრობნენ, როცა ინძას საპირფარეშოში გასვლა მოუნდა, თუმცა მისი ასო ისე შესიებულა მოშარდვაც კი უჭირდა. საძინებელში დაბრუნებული კვლავ საწოლში ჩაწვა. ის თავს საზიზღრად გრძნობს, სამოვნებისგან მიღებული სასიამოვნო განცდა დიდი ხანია სადღაც გამქრალიყო და კვალად მხოლოდ სულელური ტკივილი და დისკომფორტი დატოვა.

ინი მოგონებებში იყო ჩაფლული, გაიხსენა უკანასკნელ პერიოდში მომხდარ ამბებს, გუ ჰაის თითოეულ საქციელი. გაიხსენა ის, თუ როგორ გაცვალეს „როლები" და როგორ აიღო დომიმანტობა თავის თავზე ინმა. მან ხელი შეახო გუ ჰაის, რომელიც ახლოს იწვა, მან კი შეხებაზე თვალები გაახილა.

- „ღამით არ გეძინა? რაზე ფიქრობ?" - ჰკითკა გუ ჰაიმ.

- „ეს მტკივნეული არაა? ანუ, როგორ ხარ?" - დარცხვენილად ამბობს ინი.

- „ნუუ, არამიშავს, მგონი ისეთი არაფერია" - გუ ჰაი გამოძრავდა და მთელს სხეულში ტკივილი იგრძნო, - „რაღაც მომენტებში სავსებით კომფორტული იყო, მართლა."

- „შემდეგში ასე მძრალად არ ვიზამ." - ინი.

- „არაა საჭირო!" - გუ ჰაი, - „შემდეგი ჯერი არ იქნება, უკანალში მხოლოდ ერთხელ!"

ინი ტუმბოსკენ გადაიწია.

- „რას აკეთებ?" - გუ ჰაი.

- „ჩემს წამალს მოგცემ, რომელიც ექიმმა გამომიწერა" - ინი.

- „არაფერი არ მჭირს, არ მინდა წამალი!" - გუ ჰაი.

- „კიდევ გრცხვენია? ჰაა? ტრამვა მიიღე და მაინც ჩუმად ხარ, რაღაც არ გეტყობა ყველაფერი კარგად გქონდეს" - ინი.

- „მომაშორე ხელები! არ მინდა." - გუ ჰაი.

ინძამ ძალით გადააბრუნა და ნაზად წაუსვა შესიებულ და დაზიანებულ ადგილებზე მაზი. შემდეგკი წარბები შეჭმუხნა და ბრძანება გასცა, შავრალი ჩაეცვა გუ ჰაის.

(მეტი არ იყო ნათარგმნი :( )