PORTAKAL ÇİÇEĞİ -HAZAL-TAMAMLANDI

8🔯

Bir insan birini yalnızken hatırlıyorsa sevmemiştir. Ansızın aklına gelip yalnızlaşıyorsa , işte o zaman sevmiştir .

Turgut Uyar

Hangi akla hizmet çorba yapmaya geldiysem , o aklımı... Günün üç öğününü kahvaltılıkla veya hazır yiyecekle geçiren ben çorba yapıcaktım bide. Mutfak salondan görünüyordu. Karşımdaki psikopatta aptal aptal sırıtıyordu .

"Eğer pişkin pişkin sırıtmaya devam edersen giderim !"

Kızgınlıkla söylediğim şey karşısında arkasını döndü ve koltukta uzandı . Bense tezgahın altında , telefonla çorba tarifi arıyordum .Bu aptal gerçekten sorunluydu . Bulduğum tarifi uygulamaya koydum . Aradan geçen yarım saatin ardından çorba hazırdı . Güzel görünüyordu yani tarifte ki resime benziyordu . Bir tane kaseye doldurup salonda yayıla yayıla yatan sorunlunun önüne koydum . Kaşlarını kaldırarak yüzüme bakmaya başladı . 'Ne var?' anlamında kaşımı kaldırınca

"Elimi kaldıracak dermanım yok , sen yedirsene ?"

"Oldu ! Başka emrin ?!"

Başını sağa yatırarak gülümsedi . O psikopat kılıklı herif şuanda küçük bir çocuk gibiydi ."Emir değil rica "

Yarım saattir mutfakta belkide hayatımda ilk defa gördüğüm aletlerle cebelleştiğim yetmemiş gibi bide beyfendiye kendi ellerimle yemek yedirecektim.

"Zıkkım ye!"

Ellerimi göğsümde birleştirip arkaya doğru yaslandım . O ise yüzündeki aptal gülümsemeyle yemeği yemeye başladı . Daha iki dakika olmadan boş kaseyi bana doğru uzattı . Öküz gibi iki dakikada bitirdiği kaseye hayretle bakıyordum .

"Bi kase daha alabilir miyim ? "

Sabır çekip oturduğum yerden kalktım ve bi kase daha getirdim . Onuda bir önceki gibi iştahla yiyip bitirince elindeki kaseyi yeniden uzattı

"Yuhh kaç günün açısın sen be! "

"Yiyeyim diye yapmadın mı sen o yemeği , napayım çok güzel olmuş bende yiyorum "

Gülümseyerek söylediği şeyle bir daha yerimden kalkıp mutfağa gittim . Çok mu güzel olmuştu yemek gerçekten . Salondan beni izlediğini görebiliyordum . Kaselerin olduğu yerden yeni bir tane daha çıkarıp içine yaptığım çorbadan koydum . Tadını gerçekten merak etmiştim . Bir kaşık almamla yemeği püskürtmem bir olmuştu . Adını bile tam bilmediğim yemek tuzlu olacağına tatlı olmuştu . Ve farklı bir kokusu vardı içince . Salondan gelen gülme sesiyle o tarafa döndüm . Çağrı bu iğrenç şeyden iki kase içmişti. Ve hiç bir şey söylememişti . Ona doğru yürüyüp

"Sen gerçekten sorunlusun . Bunu nasıl içebildin ? Neden hiç bir şey söylemedin ?"

"Açtım çünkü , hem bence gayet güzeldi tadı "

Alay edercesine söylediği şeyle mutfağa girdim . Tencereyi alıp onun önüne koydum . Bana soru sorar biçimde bakarken

"Demek çok güzel , Tabii bide çok açtın . İç o zaman hepsini "

Yüzündeki o sevimli gülümsemesiyle kaşığı eline alıp yemeye başladı . O tam bir deliydi . Hasta olmasa bile bu yemeği yedikten sonra hasta olacaktı . Önünden tencereyi çekip

"Aptal !"

Diye söylenmeye başladım . Tencereyi mutfağa götürüp yemeği döktüm. Hala yüzündeki o aptal gülümsemesiyle ne yaptığıma bakıyordu . Aynı anda birden fazla kişiliğe bürünebiliyordu . Sitemli bir ses tonuyla konuştu