PORTAKAL ÇİÇEĞİ -HAZAL-TAMAMLANDI

22🔯

"Her yeni başlangıca bir son biçmeden olduğu gibi kabullenmek lazım bazen .Bazı yaralar insanı insan yapar . "

Elimdeki kitabı kapatıp fazla kıpırdamadan yan tarafıma koydum .Parmaklarım onun saçlarında gelişigüzel dolanırken bacaklarımın üzerindeki o eşsiz yüzü izlemeye başladım . Arabada 'Sen benimsin' dediği an geldi aklıma . Biraz ürkütücü olsada aklımı çelmişti tek sözü . Belki o gün , belki ilk seni seviyorum dediği gün , belkide gözlerimin gözlerine ilk değdiği gün kalbimde yer edinmişti. Ama etrafıma ördüğüm duvarlar onu göstermiyordu bana . Parmaklarım hala saçlarındayken kısık bir sesle fısıldadım

"Sen benimsin "

Dudakları bir anda yukarıya doğru kıvrıldı . Aslında uyumadığını biliyordum ama bozmadan konuştum

"Uyumuyor musun sen !?"

Sesimde ki sahte kızgınlıkla sorduğum soruya karşılık

"Sen benim için yaratılmışsın " dedi . Gözleri kapalı bir şekilde gülümserken yüzümdeki aptal gülümsemeyle engel olamadım . Gülümsemesi ilahi birşeydi . Sanki başka hiç bir kul böyle gülemezmiş gibi ...

Ellerimi bu sefer yüzünde gezdirmeye başladım . Ezberlemek istiyordum . Onun her hücresini ezberlemek . Onun yanındayken sanki hiç yetimhanede büyümemiş , ailem ölmemiş ve kardeşim kaybolmamış gibiydi . Bütün acılarımı iyileştiriyordu. Parmaklarım dudaklarında durunca kalbim yeniden 'ben buradayım !' der gibi atmaya başladı . Baş parmağımı dudaklarında gezdirmeye başladım . Elime çarpan nefesi hızlanınca hareketsiz kaldım .

"Sen sadece sev . Senden başka hiç bir şey istemiyorum portakal çiçeği "

Elimi onun yüzünden çekip sol göğsümün üzerine koydum .

Yavaş olmalısın kalbim .

Yavaş.

Yoksa o bir gram olan aklımda uçup gidecek .

Bunlar normal değil .

Hemde hiç değil .

Alışık değilim bir kere . Bu kadar sevmeye ve sevilmeye alışık değilim . Az ve yavaş yavaş sevmek istiyorum onu . Hemen bitmesin istiyorum . Hiç bitmesin ...

Sanki elime bir miktar yemek vermişler ve bundan başka hiç bir şeyin yok demişler gibi . Az ve yavaş yavaş ye ki çabucak bitmesin. Çabucak ölme. Ölmesin ..

****

Şirkete geldiğimde kaderle biraz sohbet etmeye başladık . Çalışma yerlerimiz birbirine fazla uzak değildi .

"Senin şu çağrı çok garip birisi gibi geldi bana "

Elimdeki kahve fincanıyla oynamayı bırakıp kaderin suratına baktım .

"Niye ki ?"

"Bilmiyorum. Yanii birşeyler var onda "

"Anlamadım kader . Ne demek istiyorsun ?"

"Başta komik gelsede fazla ürkütücüydü . Ama şu bir gerçek ki sana çok güzel bakıyordu . Sanki aşık gibi "

Yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu . Kader parmağını kaldırıp beni göstererek

"Sende ona aşıksın " dedi . Yüzü deki şaşkın ve komik bir gülümsemeyle bana bakmaya devam etti .

"Kim kime aşıkmış "

Arkadan gelen sesle yönümü Ateşdağlıya döndüm. Ona neydi ki !

"Şey...Çağrı bey "

Kader kekelemeye başlayınca ben konuya müdahil oldum