PORTAKAL ÇİÇEĞİ -HAZAL-TAMAMLANDI

11.Bölüm (Part-1)

Gördüğün yerde sarıl bana .

C.Süreya

"Sana söylemiştim Portakal Çiçeğim ,senin benden başka ıssız sokağın olamaz . Tam on yıl kokunu alamadan yaşamak nasıl bir işkenceydi biliyor musun ?"

Hazal elini kaldırıp sevdiği adamın suratına dokunduğunda dudağını dudağına yaklaştırdı . "Seni özlerken hissettiğim o lanet acı gibi miydi ?" 

Çağrı kolunu Hazalın beline sararken kadınını da kendine doğru çekmişti . "Bin beteriydi "

Çağrının dudağı hala Hazalın dudağının üzerindeyken acıyla fısıldadı genç kadın . "Seni çok özledim ,sana kitap okumayı özledim .Psikopatlıklarını , atışmalarımızı özledim" 

Çağrı gözlerini kapatıp acıyla yutkunurken dudaklarının arasından bir göz yaşı süzüldü . "Söz veriyorum , bundan sonra bir an bile ayrılmayacağız . Sizsiz geçirebilecek bir saniyem bile yok"

Hazal dudağını daha fazla yaklaştırıp Çağrıyı öperken yılların yükü tek tek omuzların dökülüyor gibiydi .Çağrı ,Hazalın beline sardığı kolunu daha sıkılaştırırken sevdiği kadının öpücüğüne karşılık verdi. 

Bulundukları oda her iki karaktere de zıt olacak şekilde lüks içindeyken Hazalın sorması gereken bir sürü soru ve alması gereken yanıt vardı . Fakat şuan ki önceliği bu değildi . 

Dudakları bir birinden ayrıldığında ikisi de fazla uzağa gidemedi. Hazal gözlerini Çağrının kıvırcık saçlarına çıkardığında eli de gözlerini takip edip saç tutamlarına dokundu . "Deniz'in yaptığı şey  için üzüldüğünü biliyorum ..." Çağrı derin bir nefes alırken kendini telkin edercesine konuştu . "O daha çocuk ,zamanla alışacak " 

Hazalın eli saçlarından Çağrının yanağına inerken kafasını onaylarcasına salladı . "Evet sevgilim , alışacak . Alıştığı vakit ise bir daha peşinden ayrılmayacak "

Çağrı gülümseyerek sevdiği kadına bakarken yılların hiç bir şey değiştirmediğini görüyordu .Renkli saçları ve o muhteşem kokusuyla karşısındaydı . Hemde hiç bir engel olmadan . 

Bir anda Çağrının kahkaha atmasıyla Hazal bir adım geriye gitti . Adam istemsiz attığı kahkahalarını durduramıyor iken karnının ağrıdığını hissediyordu artık . 

Hazal hala şaşkınca karşısında ki adama bakarken Çağrı daha fazla ayakta duramayıp yere oturduğunda kahkahalarını git gide azalmıştı . Hazal da Çağrının karşısına oturduğunda korku dolu gözlerle adama bakıyordu . 

"Çağrı ? "

Çağrı gözlerine ulaşmayan gülümsemesini yüzünden silerken aniden değişen ruh hali odada bir an gerginlik yaratmıştı . Adam bu seferde dolu dolu olmuş gözlerle karşısında ki kadına bakarken Hazal tek kelime edemedi . Bunun nedeni ise şuan Çağrının ağlamasıydı .

Hazalın da gözlerinden yaşlar sağanak gibi dökülürken ikisi de birbirine bakmaktan başka bir şey yapamamışlardı . 

Aradan geçen yarım saatin ardından Çağrının omzuna koyduğu başını kaldırdı Hazal . Karşılarında ki boydan boya olan camdan ağaçları izlemekten sıkılmıştı . Bakışları Çağrıya döndüğünde onun hala aynı pozisyonda dışarıya baktığını gördü . 

Çağrı dizlerine sardığı kolunu sıklaştırırken Hazal'a dönmeden konuştu . "Her gece  seni dilendim Tanrıdan . Seninle mutlu olmayı ,aile olmayı ..."