PORTAKAL ÇİÇEĞİ -HAZAL-TAMAMLANDI

2.Bölüm (Part-2)

Sevmeyene karınca yük , sevene filler karınca ; dağı bile taşır insan aşık olup , inanınca.

-Şems-i Tebrizi

Zilin çalması ile Yağız yerinden kalkıp çıkışa doğru ilerlemeye başladı . Karşı duvara baktığında Çağla ile göz göze geldi . Umursamaz biçim de yoluna devam ederken Çağlanın bakışlarının arkasında ki kişiye odaklandığını fark etti.

Arkasına döndüğünde Hazalla karşılaştı . Çağlanın derdi şimdi anlaşılmıştı . Hazal üzerinde ki bakışlardan habersiz okul çıkışına yürürken yanına yaklaşan bedenle ürküp başını kaldırdı . Hala adını bilmediği sıra arkadaşıydı bu .

"Evin nerede ?"

Hazal şaşkın bir şekilde Yağıza bakıp bu çocuğun ne yapmaya çalıştığına baktı . Acaba oda diğerleri gibi kendisiyle uğraşmak için mi dolanıyordu peşinde ?

"Neden sordun ?"

Yağız bu konuşmanın uzayacağını anlayıp Hazalın kolunu tuttu ve görünüşüne zıt bir sakinlikle Hazalı arabasına doğru götürdü . Bahçede ki bütün bakışlar üzerlerindeyken Hazal zorla da olsa kolunu kurtarabilmişti .

Kaşlarını çatıp Yağıza baktığında karşısında ki genç hala sakinliğini koruyordu .

"Bin arabaya "

"Ne yapmaya çalışıyorsun "

"Seni korumaya "

Bakışları Yağızın baktığı yöne gittiğinde sinirden kudurmuş bir adet Çağla ile karşılaştı . Sonra dönüp karşısında ki gence baktı . Yağızın ne yapmak istediğini anladığında iki arada bir derede kalmıştı . Ya kalıp o kızın kendisine zarar vermesine göz yumacaktı yada adını dahi bilmediği sıra arkadaşının arabasına binip kendinden taviz verecekti .

"Olmaz . Yani binemem "

"Neden ?"

"Adını dahi bilmiyorum "

"Öğrenirsen binecek misin ? Yada kalıp ayaklı süs aynalarından dayak mı yiyeceksin ?"

Hazal umutsuzca yeniden bir Çağlaların olduğu tarafa birde karşısında ki gence baktı. Vücudunu kişiliği olarak kullanmasa da oda gerekti. Arabanın kapısını açıp bindiğinde kendisi bile ne yaptığına inanamamıştı . Hemen sonra diğer kapının da açılmasıyla daha da gerildi . Araba hareket edince derin bir nefes aldı ama boğazına takılmışcasına geri veremedi.

Okuldakilerin şaşkın bakışları arasında kaybolan araba ile herkes kendi arasında konuşmaya başlamıştı bile .

"Nerede oturuyorsun ?"

"Yurtta kalıyorum "

Yağız yoldan çektiği bakışlarını bir süre Hazalın yüzünde gezdirdi. Hazal yolu tarif ettikten sonra arkasına yaslanıp yolu izlemeye başladı .

"Adım Yağız "

Bu sefer karşısındakini inceleyen Hazaldı . Genç kız karşısında ki esere baktı . Hafif uzun saçları ,biçimli burnu ve çenesinde ki gamze ile bir tablo gibi duruyordu Yağız . Dikiz aynasından kendi yansımasına bakınca sormadan edemedi.

"Neden beni korudun ?"

Yağız bakışlarını yoldan ayırmadan konuştu .

"Annemin ismi de Hazaldı "