Assassinated (Voltooid✔)

Een ritje dichterbij...

De prins draait zich om en wenkt dat ik mee moet komen. Ik loop achter hem aan, met twee pistolen op mijn rug gericht... De bewakers moeten behoorlijk geschrokken zijn. Nu is het mijn beurt om te lachen! De prins kijkt over zijn schouder en kijkt me vreemd aan. Ik haal mijn schouders op. ''Mag ik?'' Hij fronst zijn wenkbrauwen en loopt weer verder.

Als we buiten zijn word ik een de koets geduwd, met twee bewakers links en rechts van me. De prins zit voorin, naast de koetsier. De laatste keer dat ik in een koets zat... Dat is behoorlijk lang geleden. Volgens mij had ik hem gestolen. Ik weet het niet meer. Maar die koets was niks in vergelijking met deze! Dit is de koninklijke koets, en wát een rijkdom! Pilaren van goud, zilveren knoppen aan de deuren en de tapijten zijn van de duurste stoffen gemaakt. Ik kijk mijn ogen uit, en veracht de koninklijke familie. Er zijn zoveel arme mensen in het rijk, en zij hebben écht alles. Waarom moet hun koets van goud zijn, terwijl er in hun rijk mensen sterven van de honger? Het rijk Newando is een erg verdeeld rijk. Je hebt de armen én de rijken. Ooit was Newando een democratie, maar Orlando heeft de macht gegrepen, en nu is hij koning. En geen goede koning, zelfs zijn onbenullige zoon zou een betere koning zijn. Orlando is alleen goed voor de rijken, en in zijn ogen 'fatsoenlijke' mensen. Hij geeft niks om de arme mensen, die elke dag hun eten bij elkaar moeten sprokkelen. Hij bedacht wetten die hun leven nog zwaarder maakten. Op stelen staat de doodstraf. Bedelen betekent een jaar de cel in. Iedereen moet een enorme belasting betalen, maar de mensen die de koning helpen hoeven niks te betalen. Zo blijft het rijk verdeeld.

''Waar zit jij met je gedachten?'' Vraagt de prins, terwijl hij achterom kijkt. Ik snuif. ''Dat wil je niet weten,'' zeg ik dan. Hij trekt een verbaasd gezicht. ''Eigenlijk wel,'' is zijn antwoord. Ik rol met mijn ogen. ''Goed, als je het echt wil weten. Ik was aan het denken over hoe slecht het verdeeld is hier in het rijk. En dat Orlando echt een vreselijk mens is. En ik begrijp niet hoe het kan dat jullie koets hier van goud is, terwijl er op straat mensen sterven van de honger.'' De bewakers snakken naar adem door mijn beledigingen naar de koning. Toen ik begon met praten klonk mijn stem zacht en beheerst, maar ik ben steeds harder gaan praten en de woede klinkt erin door. De prins blijft lang stil. Dan slikt hij, alsof hij iets moeilijks gaat zeggen. ''Je weet dat op het beledigen van de koning een straf staat?'' ''Ja,'' zeg ik bloedserieus. Hij kijkt me aan alsof hij me niet begrijpt. Natuurlijk begrijpt hij me niet. Hij is een prins, ik een assassin. Een wereld van verschil. ''Ik wil het niet meer horen, anders zal ik het moeten melden,'' zegt de prins. Daarmee is ons gesprek afgelopen. Ik zou tegen hem willen zeggen dat hij dat toch niet doet. Hij heeft me nodig. Ik weet niet waarom hij mij heeft uitgekozen, maar volgens mij heeft het een reden. Ik moet er alleen nog achter komen wat die reden is.