Assassinated (Voltooid✔)

Onduidelijkheden en vreemde blikken

Zodra Aiden helemaal verdwenen is draai ik me om naar Ethan, niet wetend wat er gaat komen. Ik wacht tot hij begint te praten, maar dat doet hij niet. Hij kijkt me alleen aan met zijn vreemde blik. Zijn ogen boren zich in de mijne. Onderzoekend, vragend. Maar wat bedoelt hij? Zijn blik maakt dat ik ongemakkelijk voel, en na een paar minuten kan ik er niet meer tegen. ''Wat?'' Vraag ik bot. Ethan blijft me maar aankijken, maar schraapt wel zijn keel. ''Jij,'' zegt hij. Hè? Wat bedoelt hij? ''Kan het iets duidelijker?'' Vraag ik, en onwillekeurig zet ik een stap naar achteren. Ik voel me niet op mijn gemak, wat wil hij van me? 

''Jij maakt zoveel vragen in mij los,'' zegt hij dan. Alsof dat een duidelijk antwoord is! ''Zoals?'' Vraag ik. ''Wat vind je van dit toernooi?'' Huh? Zijn vraag heeft niks met deze situatie te maken, ik begrijp hem niet. Waar gaat dit heen? ''Hoezo?'' Vraag ik, zijn blik ontwijkend. En dan -eindelijk- begint Ethan écht te praten.

''Heb jij je weleens afgevraagd waarom dit toernooi eigenlijk georganiseerd wordt? Welk voordeel ziet die raad erin om alle assassins elkaar te laten vermoorden? Voor wie is dat goed? Ik bedoel, er blijft maar één assassin over. Wat hebben ze daaraan? Ik zie het nut niet van deze hele wedstrijd, en denk dat het een heel ander doel heeft. Dat wij, de assassins, erin geluisd worden. We maken elkaar af terwijl we hetzelfde willen, we hebben dezelfde missie. Volgens mij trappen we gewoon récht in een val die de speciale raad van de koning voor ons heeft opgezet!''

Als Ethan uitgesproken is kijkt hij me weer aan. Onderzoekend. Wachtend op een antwoord. Maar wat verwacht hij dat ik zeg? Ik bedoel, er zit vast wel een kern van waarheid in maar ik begrijp het niet. Waar komt dit zo plotseling vandaan?

''Dit heeft toch niks met mij te maken,'' zeg ik uiteindelijk aarzelend. Ethan snuift. ''O, jawel. Dit heeft alles met jou te maken.''