Assassinated (Voltooid✔)

Het einde van een verhaal

Ik zit op de kamer die ik als van mij ben gaan beschouwen. De kamer waar ik weken in geslapen heb, de weken vóór ik naar de locatie ging van de speciale raad van de koning. Mijn kleine kamertje in het paleis. Ik kijk naar buiten door het raampje. Nog steeds zit er tralies voor en extra dik glas, maar des ondanks kan ik de muziek van buiten horen. Buiten is er een feest aan de gang. Mensen vieren dat Gaston dood is en dat Aiden morgen gekroond gaat worden. Het kostte me veel tijd om de andere assassins over te halen om Aiden een kans te geven, maar het is gelukt. Aiden wordt koning, maar er wordt gewerkt aan een nieuw bestuurssysteem waarin de koning niet volledig alleenrecht heeft. Er wordt een regering samengesteld met ministers voor verschillende onderdelen. Als ik had gewild kon ik nu als minister bij de regering gaan werken, maar dat aanbod heb ik meteen geweigerd. Zo'n baan is niks voor mij. Ik kan niet op één plek blijven en elke dag hetzelfde werk doen. Ik zou me dood vervelen op het kantoor. Ik weet niet wat er met mij gaat gebeuren, maar duidelijk is dat ik hier niet lang ga blijven. Ik laat het aan het lot over en zie wel waar ik ga komen. 

Typisch is dat Zavier onze 'deal' compleet vergeten is. Zijn beeld van mij is helemaal in de war gegooid door mijn actie bij de finale. Hij heeft zich bij Ethan gemeld als leider van de rebellen, en ze hebben besloten om samen te gaan werken. Ik vraag me af hoe dat gaat aflopen. Mijn hoofd doet zeer van al mijn zorgen en angsten en ik bal mijn handen tot vuisten.

Plots wordt er op de deur van mijn kamer geklopt, en het hoofd van Aiden verschijnt om de hoek. Hij kijkt een beetje verbaasd als hij ziet dat ik voor het raam sta. ''Ga jij niet naar het feest?'' Vraagt hij terwijl hij in zijn rolstoel naar me toe rolt. Ik schud grinnikend mijn hoofd. ''Absoluut niet, dat is niks voor mij.'' Aiden staat wankelend op uit zijn rolstoel en komt naast me staan. Ik sla mijn arm om hem heen om hem te ondersteunen en hij glimlacht. Samen kijken we even in stilte naar buiten, waar het feest al volop aan de gang is. 

''Wat ga jij doen?'' Vraagt hij dan. Zijn vraag kan overal over gaan, maar ik weet precies wat hij bedoeld. Hij bedoeld in de toekomst, de nieuwe regering. Ik haal zuchtend mijn schouders op. ''Ik zie wel,'' zeg ik tegen hem. Hij neemt genoegen met dit antwoord en we kijken weer even in stilte naar buiten. 

''Zora?'' Vraagt Aiden na een tijdje. Ik draai me half om zodat ik in zijn ogen kan kijken. ''Laten we het verleden even vergeten. Niet aan de toekomst denken, maar leven in het heden. We zien wel wat er komen gaat en proberen er het beste van te maken.'' Ik knik zachtjes, en glimlach als ik voel hoe zijn handen voorzichtig mijn gezicht vastpakken. Ik buig me naar voren en hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik sluit mijn ogen en voel zijn stevige armen om me heen. En op dat moment worden zijn woorden werkelijkheid. Ik vergeet mijn zorgen en voel me alleen maar compleet gelukkig. 

Wow! Dit is alweer het laatste hoofdstuk van Assassinated! (Maar of het verhaal al af is...) De tijd is voorbij gevlogen! Er komt nog een dankwoord, waarin een paar bijzondere dingen nog verteld worden. 

Voor nu willen wij jullie alvast ontzettend erg bedanken! Alle reacties, stemmen en lezers.... Zoveel meer dan wij voor mogelijk gehouden hadden! Echt super bedankt!