Assassinated (Voltooid✔)

The truth.

Er wordt zachtjes op de deur geklopt, en het hoofd van de prins verschijnt om de hoek. Hij glimlacht zwakjes. ''Hoi,'' zeg ik. Aiden legt zijn vinger op zijn lippen. ''Stt!'' Ik bekijk hem eens goed. Hij ziet er nog steeds zo uit als op het schilderij dat ik vandaag tegen kwam in de gang, alleen een oudere versie. En de blik in zijn ogen is anders. Ernstiger. Droeviger. Hij heeft ook minder kleur op zijn gezicht, wallen onder zijn ogen en gebogen schouders. Maar desondanks is hij nog steeds ontzettend knap.

Hij komt in de stoel tegenover me zitten en kijkt me eerst een tijdje aan. Dan fluistert hij heel zachtjes: ''Mijn vader wil niet meer dat ik je zie, dus ik kan alleen nog 's avonds komen. De rest van de dag word ik constant in de gaten gehouden. Maar we moeten wel heel stil zijn, ze mogen ons niet horen.'' Ik krijg een fijn gevoel als ik besef dat hij speciaal voor mij stiekem wegsluipt van de bewakers. Om mij te zien.

Plots haalt hij diep adem, en hij kijkt strak naar de grond als hij begint te vertellen. ''Het spijt me heel erg van je vader, maar ik vind het fijn dat je je geheimen met me wilt delen. Ik heb ook een geheim, en niemand mag het weten. Weet je nog dat ik je verteld heb over mijn vader, dat hij niet mijn biologische vader is?'' Ik knik, en eindelijk kijkt hij me aan. ''Ik heb deels gelogen. Ik ken mijn biologische vader wel, en hij is hier in het paleis. Degene die nu regeert, al tien jaar, is Orlando niet. Mijn vader is ziek, en kan niet meer beter worden. Degene die nu regeert is mijn oom, hij heeft de macht van mijn vader afgenomen en misbruikt. Dat weet je heel goed, hij is slecht voor het rijk.'' Als hij klaar is met praten wordt het stil. Ik denk na over alles wat hij heeft verteld. Plots schiet me iets te binnen. ''Degene die ik vijf jaar geleden probeerde te vermoorden, dat is toch niet...''