Assassinated (Voltooid✔)

Dramatische entree

Ik rol op mijn zij zodat de bewaker die me vast heeft me wel moet loslaten. Vliegens vlug draai ik weg voor de vuist van de andere bewaker. De bewaker die me vasthield haalt nu een mes uit zijn zak en komt dreigend op me aflopen. Ook een paar van de trainers komen op me aflopen, al denk ik dat ze alleen maar het gevecht van dichtbij willen bekijken. De bewaker met het mes haalt naar me uit, maar voordat hij me kan raken pak ik zijn arm vast en draai ik zijn pols om. Gedwongen zit hij op zijn knieën. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat de andere bewaker is bijgekomen van de schik en nu ook op mij af komt lopen. Ik trap de bewaker die ik vast heb in zijn rug zodat hij met zijn gezicht tegen de vloer aan smakt. De andere bewaker stopt met op me aflopen, bang dat hem hetzelfde gebeurt als hij dichterbij komt. ''Nou, wie wil me hebben,'' zeg ik met een spottend grijns. Een paar kijken me afkeurend aan, terwijl anderen hun ogen glunderen. ''Ik, ik, ik,'' Iedereen roept door elkaar.

Dan worden de dubbele klapdeuren open gegooid. Meteen is het stil. ''Ik neem haar,'' zegt de man in de deuropening. Van dramatisch entree's gesproken, die man kan er wat van. Hij heeft een lange jas aan en een gezicht vol littekens. De man loopt naar me toe en pakt mijn arm. Ik probeer los te komen, maar hij trekt me gewoon mee een kleine deur door. We gaan door verschillende gangen, naar links en rechts. Ik raak bijna de weg kwijt. Bijna.

We komen in een kleine kamer, waarvan ik vermoed dat het zijn kantoor is. Er hangt namelijk een foto aan de muur van hem met, waarschijnlijk, zijn familie. Hij staat voor een huis, met een arm om een beeldschone vrouw met blonde haren. Voor hen staan drie kinderen, vrolijk lachend. 

Hij ploft neer op een stoel voor het bureau. Het is de enige stoel, en ik weet niet goed wat ik moet doen. Dus ik blijf maar gewoon ongemakkelijk staan. De man pakt een mok met koffie. De geur verspreidt zich door de hele kamer. Ik blijf staan terwijl hij langzaam zijn mok leeg drinkt. Dan begint hij te praten. ''Zora Aylward,'' zegt hij. Zijn stem klinkt zelfverzekerd, en de manier waarop hij me aankijkt straalt gezag uit. Ik slik. ''Ja, dat ben ik.'' Ik kijk hem recht in zijn grijze ogen. Hij kijkt terug, en het begint op een staarwedstrijd te lijken. Uiteindelijk wendt hij zijn blik af. ''Ik ben Zavier Stone, en jou trainer komende twee weken.''