Assassinated (Voltooid✔)

beloftes

Hand in hand loop ik met Aiden over de kermis. Het is al laat, en alle verlichtingen maken een warme en gezellige sfeer. In mijn andere hand heb ik iets wat ik voor vandaag nooit voor mogelijk gehouden heb. Het heet een suikerspin, en het is het allerzoetste wat ik ooit geproefd heb. Mijn tanden breken er bijna vanaf, maar wat is het lekker! Ook Aiden loopt te genieten van zijn suikerspin. Onder zijn arm gedrukt houdt hij nog steeds de knuffel die ik hem gegeven heb. Ik glimlach.

We zitten op een bankje aan de rand van de kermis. Het is al bijna twaalf uur, we zijn hier nu al drie uur en hebben van alles gedaan. Maar de schietkraam vond ik toch wel het allerleukste. ''We moeten zo terug naar het paleis, maar zullen we nu nog even in het reuzenrad?'' Terwijl Aiden dat vraagt wijst hij naar een enorme attractie. Ik knik, en we wandelen ernaar toe. Gelukkig is de wachtrij niet heel lang, en kunnen we meteen instappen. Ik ga zitten in een van de roze karretjes, en maak de gordel dicht. Aiden komt naast me zitten en doet het zelfde. Dan begint de attractie te trillen en gaan we omhoog.

Ik kijk mijn ogen uit, van boven in de lucht ziet de stad er heel anders uit. Mijn blik valt op een klein wijkje aan de rand van de stad, en meteen voel ik me schuldig. Daar wonen de arme mensen, die hebben geen geld voor de kermis. Ze zouden er niet eens mogen komen. Eigenlijk hoor ik bij hen, maar nu zit ik naast de prins van Newando in een reuzenrad. Ik word ook boos, boos op het rijk, op de nepkoning. Ik beloof mezelf dat ik het ga veranderen. Ik ga ervoor zorgen dat alles goedkomt, ik weet alleen nog niet hoe.