Assassinated (Voltooid✔)

Chocoladepuddingbroodje

De volgende ochtend word ik wakker van een luide bel. Ik druk mijn handen tegen mijn oren. De bel is zo luid dat het zeer doet! Ik kijk op mijn horloge, en ik denk meteen aan Aiden. Van hem heb ik dit horloge gekregen. Ik verban hem uit mijn gedachten en kleed me aan. Het is half zes, om zes uur moet ik in de eetzaal zijn. Ik ben nieuwsgierig naar vandaag, en vol goede moed wil ik de gang oplopen, maar plots hoor ik geluiden. Ik spits mijn oren.

''Stt! Niet zo hard! Straks hoort ze ons.'' Ik herken de fluisterende stem, het is Beal. Ik loop naar de deur en leg mijn oor ertegenaan. Ik luister naar de schuifelende voetstappen, en wacht tot ze op de juiste plek staan. Dan gooi ik mijn deur met een grote zwaai open. De deur komt récht in het gezicht van Beal en een van zijn twee vrienden. Arrogant loop ik met een boog om ze heen, richting de eetzaal. Aan het einde van de gang draai ik me nog even om. Beal heeft een bloedneus, en de andere jongen wrijft pijnlijk kijkend over zijn gezicht. ''Sukkels!'' Roep ik hard door de gang, en dan loop ik de eetzaal binnen.

Ook dit keer is er een buffet waar je eten van mag pakken. Alleen staat de tafel nu vol met heerlijk ruikend brood. Versgebakken brood. Het water loopt me in de mond. Ik zie dat ik de eerste ben, en maak van deze kans gebruik. Ik stapel mijn bord vol met chocoladepuddingbroodjes, croissantjes en stokbrood. Dan ga ik zitten op de hoek van de tafel. Dan hoef ik maar naast één iemand te zitten.

Langzaam druppelend de jongens binnen. Ik glimlach als Will naast me komt zitten. Misschien hou ik aan deze twee weken wel een goede vriend over.

Ik krijg een binnenpretje als Beal binnenkomt. Hij houdt nog steeds een zakdoek tegen zijn neus gedrukt om het bloeden te stelpen. Als Beal mij ziet lachen wordt hij nog kwader, en hij stampt op me af. Verbaasd kijkt hij naar mijn bord, volgestapeld met wel twintig broodjes. ''Ik wist niet dat meisjes zoveel aten,'' zegt hij met een vreemde lach. Ik kijk hem strak aan. ''Die zijn niet alleen voor mij,'' zeg ik dan. ''Voor wie dan?'' Ik hoor Will naast me grinniken omdat hij me begrijpt. Ik pak één van de broodjes en gooi deze razendsnel richting Beal. FLATS! Zijn hele gezicht zit nu onder de chocoladepudding. De zaal begint te joelen, en ik weet dat dit consequenties zal gaan hebben. Boos stormt Beal op me af. ''Dit zet ik je betaald!''