Assassinated (Voltooid✔)

let's throw a knife

Ik ga door de deur en kom in een enorm grote zaal terecht. Ik zie de naamkaartjes op de grond, en de eerste die ik tegen kom is mijn eigen naam. Zora. Nu is het hopen dat ik als laatste moet, en dus niet als eerste. Anders kan mijn plan niet doorgaan. Ook deze keer is het plan weer link, gooi ik één mes verkeerd.... Dan lig ik eruit.

Ik kijk om me heen terwijl de andere deelnemers binnenstromen. Iedereen heeft een eigen naamplaatje, zo'n vijf meter van elkaar vandaan. Op een afstand van dertig meter staat een schijf om messen tegenaan te werpen. Net een dartbord. Hij beweegt niet eens, ze maken het ons wel érg gemakkelijk zeg! Ik vang de blik op van de prins die achter de glazen wand zijn duim opsteekt. Hij doelt op de schijven, die makkelijker zijn dan waarmee we geoefend hebben. Die bewogen en waren nog verder weg. Dit moet makkelijk zijn.

''Deelnemer 1, mag beginnen!'' De eerste deelnemer is een sterke jongen met een donkere huid. Ik zie door zijn kleren heen dat hij behoorlijk gespierd is. Hij is best knap, maar die zelfverzekerde grijns op zijn gezicht maakt hem meteen arrogant. Hij werpt niet slecht, in totaal 102 punten. Het hoogste is drie keer vijftig. Dat kan ik makkelijk halen, maar ben ik niet van plan.

En dan ben ik al bijna aan de beurt. Ik heb scherp opgelet. Degene die nu op de vijfde laatste plaats staat heeft 49 punten. De jongen naast me is nu aan de beurt, daarna ben ik. Hij is een van de weinige blanken jongens. Op zijn naamkaartje heb ik gezien dat hij Ethan heet. Hij heeft blonde haren en ijskoude blauwe ogen. Hij heeft me tijdens het wachten een paar keer minachtend aangekeken, maar daar reageer ik niet op. Hoort allemaal bij het plan. En dan eindelijk ben ik aan de beurt. Ethan gooide 134, een prima score. Nu is het aan mij. Ik ga klaar staan, werp..... en mis. 

Vanuit mijn ooghoek zie ik de prins wit wegtrekken. 

Ik werp mijn tweede mes.... en mis.

Ik hoor de jongens om me heen lachen en ik probeer te doen alsof ik het erg vind. Niemand heeft tot nu toe mis gegooid. Ik werp mijn laatste mes, recht in de vijftig. Ik ben door, maar wel op het randje. Precies zoals ik het wilde.