Assassinated (Voltooid✔)

I fell in love with you.

Ik zie dat Aidens blauwe ogen vochtig worden, terwijl hij me maar aan blijft kijken. Ik bijt op mijn lip en weet niet hoe ik moet reageren. Dan slaat Aiden zijn armen om me heen en ik druk me tegen hem aan. Ik verberg mijn gezicht in zijn shirt en sluit mijn ogen. Ik luister naar de hartslag van Aiden. Niet dat ik er verstand van heb, maar volgens mij gaat het behoorlijk snel. 

Deze keer is het Aiden die zich los maakt uit  onze omhelzing, maar hij laat me niet helemaal los. Hij buigt zich vrijwel meteen naar me toe, zijn hoofd heel dicht bij het mijne. Zijn ogen staan angstig, vragend. Deze keer draai ik niet weg. Langzaam komt hij dichterbij. De grond onder mijn voeten zakt weg, en ik kan alleen nog maar in zijn ogen kijken. Dan plaatst hij voorzichtig zij lippen op de mijne. Het lijkt alsof ik zweef in een waas van geluk en vanbinnen maakt mijn hart een sprongetje. Een paar seconden later kijken we elkaar alleen nog maar aan, mijn handen in de zijne.

''Zora?'' Roept plots een stem in de verte. Ik schrik en ben me plotseling heel bewust van mijn situatie. Snel draai mijn hoofd weg. Ik zie dat Ethan naar ons toe komt lopen, zijn ogen strak op de mijne gericht. Ik krijg weer een rilling van zijn blik, ik begrijp nog steeds niet wat hij ermee probeert te zeggen. Ik ben rood geworden, en ook Aiden kijkt ongemakkelijk weg. Waarom moest Ethan nou net nu komen? Wat zal hij wel niet denken? Wat als hij dit ook gaat rondstrooien?

''Kan ik je even spreken? Het is behoorlijk dringend,'' zegt Ethan zodra hij bij ons aangekomen is. Nog een beetje verdwaasd knik ik. Ik wend me tot Aiden. Hij kijkt geschrokken maar ook teleurgesteld. Hij knikt kort naar me. ''Dan ga ik denk ik maar weer, heel veel succes morgen,'' zegt hij. Zijn stem klinkt erg onvast, en veel te snel draait hij zich om en beent hij naar zijn auto. Ik kijk naar zijn rug terwijl hij verdwijnt in het donker. Geen enkele keer kijkt hij meer om.