Assassinated (Voltooid✔)

Glasscherven

Ik tel in mijn hoofd tot drie en zet me af op het kleine randje waar mijn voeten op steunen. Ik klim zo vlug als ik kan en al snel hang ik veilig boven het glas, Gaston heeft niet meer gezien dan een klimmende schim. Hij weet niet dat ik het ben. Nu moet ik snel handelen. 

Het glas is natuurlijk heel erg dik voor de veiligheid van de speciale raad van de koning. Maar mijn mes is vlijmscherp, het valt te proberen. Voorzichtig laat ik een hand los, zodat ik nog maar aan één arm hang. Mijn spieren beginnen meteen te protesteren, ze moeten mijn gehele gewicht dragen omdat hier geen randje is waar mijn voeten op kunnen steunen. Ik grijp mijn scherpe dolk stevig vast en maak dan een flinke zwaai met mijn arm. Mijn mes boort zich door het glas heen, en ik knijp mijn ogen dicht. Glassplinters vliegen door de lucht, en ik hoor Gaston een verbaasde kreet slaken. Het glas is gebroken en ik heb een groot gat gemaakt in het raam. Aan de geluiden te horen hebben de vlijmscherpe glassplinters Gaston geraakt, en dus is mijn plan gelukt. Mijn arm houdt dit niet lang meer vol, en snel probeer ik met mijn andere hand de muur vast te grijpen. 

Dat ging té snel, en mijn scherpe dolk valt uit mijn hand naar beneden. Ik vloek binnensmonds. Domme fout, maar er is niks meer aan te doen. Ik begin weer te klimmen, en red het nét om de rand van de muur te bereiken. Hijgend heb ik eindelijk steun om mijn vermoeide spieren te laten rusten. Zo'n zware klim heb ik nog nooit gedaan, maar het is me gelukt. Alleen... wat nu? Wat moet ik hier boven doen, ver weg van het gevecht? Ik heb niet goed nagedacht, en nu heb ik spijt van mijn besluit. Door deze flinke inspanning ben ik heel erg moe geworden, én ik ben mijn wapen kwijt geraakt. Ik heb alleen nog maar drie werpmessen, en als ik die eenmaal gegooid heb... sta ik met lege handen. Wat heb ik in vredesnaam gedaan?