Assassinated (Voltooid✔)

Stille spanning

Ik zit in de koets, en in stilte rijden we naar de geheime locatie van de speciale raad van de koning. Ik heb een blinddoek om, maar deze is zo verbeterd dat ik hem niet meer af kan doen zelf. Zou Aiden dat speciaal voor mij geregeld hebben? Van de nepkoning moest ik namelijk verdoofd worden. 

De rit verloopt in een ongemakkelijke stilte, en ik denk aan de afgelopen week. Het was een week vol met bijzondere gebeurtenissen, beginnend met de rit in de koets en mijn huilbui. De wandeling, met de prins. Ik ben door het paleis heen geslopen naar de kamer van de nepkoning en heb de ruzie tussen hem en Aiden afgeluisterd. En het gesprek daarna met Aiden, en de bijna-kus. Het waren een paar volle dagen. Aiden is daarna niet meer langsgekomen, alleen vanochtend om me op te halen voor het onderdeel van vandaag. Het onderdeel is sluipen, erg gemakkelijk. Ik ben een meester in verdwijnen en verstoppen. En dan overdrijf ik niet. Ik heb veel getraind deze week, maar eigenlijk was dat helemaal niet nodig. 

Eindelijk stopt de koets. ''We zijn er,'' zegt Aiden. Het eerste wat hij tegen me zegt tijdens deze rit in de koets. Ik voelde wel meerdere keren zijn ogen op mij gericht, en ik baalde dat ik zijn uitdrukking niet kon zien. 

Ik stap uit de koets, en voel twee handen achter me die de blinddoek losmaken. Ik knipper even tegen het felle licht, en kijk dan achter me. Daar staat Aiden, met een verdrietige glimlach. ''Veel succes, al heb je dat helemaal niet nodig. Ik geloof in je.'' Ik weet niet wat ik terug moet zeggen, dus knik ik maar. Ik draai me om, en loop door de poort het grote gebouw binnen.