Assassinated (Voltooid✔)

Show-Time!

Zodra ik buiten ben snuif ik de lucht gulzig op. Ik slaak een diepe zucht. De prins lacht nu zachtjes hardop. Ben ik grappig ofzo? Dat is niet wat ik ben. Ik zal ze eens wat laten zien. Ik tel in mijn hoofd tot drie en storm dan op een van de bewakers af. Ik leun naar achter om de kogel te ontwijken en dan buk ik en trap ik hem tegen zijn onderbeen. Hij valt naar voren met zijn hoofd op grond. Bewusteloos. Ik ontwijk twee langsrazende kogels en ren op handen en voeten, als een tijger, op de drie bewakers af. Ik trap de ene tegen zijn scheenbeen en de ander sla ik tegen zijn kaak. Ik hoor de prins iets schreeuwen, maar ik ren zo snel op de laatste bewaker af dat ik hem niet versta. ''Niet schieten!'' Zoiets. Van mij mogen ze best schieten. Zit er tenminste nog een uitdaging in. De laatste bewaker trap ik vol in zijn maag. Alleen de prins staat nog overeind, hij kijkt me doodsbang aan en loopt langzaam achteruit, wat natuurlijk geen nut heeft. Ik leg hem zo neer als ik dat zou willen. Maar dat wil ik niet. Nog niet.

Ik maak een bespottelijke buiging en ren dan zo hard als ik kan naar de muur van de gevangenis. Een meter of acht hoog, schat ik in. Als een spin klim ik tegen de gladde wand op, en met een paar seconden ben ik boven. Eenmaal daar kijk ik even om me heen naar het uitzicht.

Een beginnersfout, maar wat wil je, na vijf jaar gevangen gezeten te hebben. Ik hoor de kogel voor ik hem zie. Een van de bewakers is blijkbaar niet bewusteloos. De kogel suist vlak langs me heen, maar door de wind wankel ik en val van de muur af! Maar gelukkig weet ik hoe ik moet vallen, uit ervaring. Met een soepele schouderrol kom ik terecht op de grond. Ik maak een salto, laat me vallen en rol onder de benen van een stomverbaasde prins door. Achter hem sta ik razendsnel op. ''Boe!'' fluister ik in zijn oor. Hij schrikt en valt bijna om. Hij kijkt me angstig aan. Ik kijk hem recht in zijn ogen, zo lang dat hij zijn blik afwendt. Uiteindelijk merkt hij dat ik hem niet neer ga slaan. De angst in zijn ogen maakt plaats voor ongeloof en hoop. ''Ik vind je geschikt. Maar of mijn vader je wel zo leuk vindt... Dat vraag ik me af,'' zegt hij en hij lacht heel dom. Net iets te hard. Wat een idioot.