Chapter 4 | Friend of Mine

397 7 0
                                    

•_•_•

Sobrang saya ko nung natanggap si Ford sa Pinoy Boyband. Parang feeling ko, eto na yung time nya. Eto na yung time nya para sumikat.

Naks. May bestfriend na kong makikita sa TV. May bestfriend na kong sikat, may bestfriend na kong singer. Nakakaproud.

Nakakatuwa, at the same time. Nakakalungkot.

Alam kong its sounds illegal na malungkot ako, pero wala ee. Hindi ko maiwasan, pilitin ko man pero may part pa din sakin na nagsasabi na dapat maging malungkot ako sa sarile ko.

Magisa lang ako sa apartment na tinutuluyan ko, kasabay ng malamig na malamig na hangin sa gabi, ganun din kalamig ang nararamdaman ko. Hindi ko kasi maiwasang hindi magisip yung tungkol sa amin ni Ford.

Ano nga ba kami, ang hirap kasi na nangangapa ako kung ano ba talaga ko sa buhay nya.

Basta isa lang ang alam ko. Bestfriend nya lang ako, no more, no less.

Im making my lesson plan para sa Final demo ko next week. Yes, Im currently studying as an Education student. 4th year na ko, medyo nalate kasi ko dahil nag stop ako ng one year after graduation nung High school.

As Im busy doing such stuff, suddenly my iPod plays a song that currently depicts the situation. True enough, when youre running out of words. Sometimes, a song lyrics speaks it out.

Play Friend of Mine by MYMP

I've known you for so long
You are a friend of mine
But is this all we'd ever be?
I've loved you ever since
You are a friend of mine
But babe, is this all we ever could be?

I remember the my first awkward, and most epic meeting with Ford. Hindi ko alam kung paano nagsimula ang lahat, basta natandaan ko lang, it was one night na kumakatok sya sa katabing bahay namin.

Its too obvious kasi na wala namang tao, dahil nakasarado yung pinto at nakasarado yung ilaw. As in totally, dead air. Kasi sa pagkakaalam ko, lumipat na yung may-ari ng bahay.

Almost 10 minutes na din kasi syang kumakatok at tumatawag, nagmumukha na nga syang tanga ee. Seriously, so being kind to others, wow. Nilapitan ko sya at saka kinalibit habang may tinatawagan sya sa phone.

"Hi, ano. Sino ba tinatawag mo dyan?" I asked politely.

Nakatingin lang sya sakin, as I was like a criminal at talagang nilayo pa yung phone nya. Tss, mukha ba kong snatcher?

"Kanina ka pa kasi tawag ng tawag dyan, eh wala namang tao"

Pagkasabi ko nun, surprisingly. Biglang lumabas yung isang babae. Nanay nya ata.

"Ma, kanina pa ko tawag ng tawag" sabi ni Ford at humalik dun sa babae.

Parang gusto kong lamunin ako ng lupa at mabura ang mukha ko nung time na yun. Nakakahiya, sana pala hindi ko na lang sya nilapitan. As in, nakakahiya talaga. Big time

After that night, sa school na pinapasukan ko. Hindi ko ineexpect na transferee pala sya, and guess what, naging classmate ko pa.

Para kong naging makahiya na tumitiklop nung nakita ko sya na pumasok sa room, at sa kamalas-malasang pagkakataon, sa bakanteng upuan sa tabi ko pa sya lumugar.

"Small world talaga, tsk tsk"

Mahina yun, pero rinig na rinig ko na sinabi nya.

You tell me things I've never known
I've shown you love you've never shown
But then again, when you cry
I'm always at your side
You tell me 'bout the love you've had
I listen very eagerly
But deep inside you'll never see
This feeling of emptiness
It makes me feel sad
But then again I'm glad

The Bestfriend's Playlist (Book 1 Completed) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon