The Bestfriend's Playlist (Book 1 Completed)

Chapter 64 | Almost

"The saddest word in the whole wide world is the word 'almost'.
He was almost in love
She was almost good for him
He almost stopped her
She almost waited
He almost lived
They almost made it"- poemsporn

•_•_•

"Kanina ka pa ba Ces?" Tanong ni kuya Neil sakin pagdating nila. Halos magkasunuran lang din kami ng pagdating, siguro nauna lang ako ng mga 20 minutes sa kanila.

"Ah, hindi naman kuya. Sakto lang" sagot ko at tinanggal na yung earpods na naka-kabit sa tenga ko.

"Ano, ready ka na ba Ces?" Tanong ni papa.

To tell you, alam na din naman ni papa yung nangyareng hiwalayan namin ni Ford, pero hindi ko na masyadong dinetailed na may third party involved. Ayoko lang kasing umalis kami na may kung ano mang issue pa sa side ni Ford. For now, I just let him with his life.

Actually, nagulat pa nga ako kasi kinaumagahan nung sinugod namin sya sa hospital. Hindi ko akalain na maggu-guest sila sa Umagang Kay Ganda para sa pagkapanalo nila sa Pinoy Boyband Superstar. Ngi parang hindi ko nga halata, or should I say parang walang sakit si Ford or what at game na game sa Interview with Niel, Tristan, Russell and Joao. Wow, sila pala yung nanalo. Hindi ko ine-expect, sila-sila din kasi ang magkasama ee.

Anyway, going back. Since I walk away from Ford's life. I just focus on myself and also, to my family. Eto na kasi yun ee. Makakasama ko na si Mama na ilang taon ko ding hindi nakita at nakasama.

"Si ate, kunwari pang walang hinihintay ee" pang-aasar ng magaling na si Steven.

"Sino naman hihintayin ko?" Tanong ko sa kanya na nakataas ang kilay.

"Si Fordoy mo" sagot nya kaya sinakal ko sa kanya yung pinaka-manggas ng jacket na nakasabit sa balikat nya.

"Tama na nga yan. Nakakahiya oh" saway samin ni Papa.

Nakaupo lang kami habang hinihintay yung announcement ng intercom kung pwede na kami mag-board sa eroplano or what. But unfortunately, nagkaron ng konting technical difficulties kaya madedelayed lang daw ng mga 30 mins yung pagalis namin.

Narinig ko yung disappointment ng mga tao. Actually, kahit ako din naman medyo naasar din ako kasi alis na alis na din ako. And alam ko, or should I say may kung ano kasing instinct or thoughts ang pumapasok sa isip ko na susundan ako ni Ford hanggang sa airport. I just shook my head at alam ko din naman na imposible din naman yun

Play "Maghihintay Ako" by Jona while reading this part!

Ooh...Yakapin mo ako ng mahigpit,
bago ka umalis, hmm...
Hawakan mo ang aking kamay.
At muli mong hagkan, bago ka lumisan.
Maari bang sabihing muli.
Na ako lang ang 'yong mahal.
At wala nang ibang hahadlang, hmm...
Sa ating pagmamahalan.

I was playing a random song on my iPod which somehow depicting the situation. I dunno whats gone in me, pero bago ko umalis. May kung anong pwersa sa isip ko or what na nagsasabi na gusto kong makita si Ford for the last time.

But then, I opted that stupid idea. Mabuti na lang talaga nagsalita na yung nasa intercom at sinabi na pwede na kaming pumasok sa departure area at magboard na sa eroplano.

Maghihintay ako sa 'yong pagbabalik.
Nandito lang ako. Ano man ang mangyari.
Baunin mo sa'yong pag-alis.
Mga ligaya ng nakaraan. Maghihintay ako.