The Bestfriend's Playlist (Book 1 Completed)

Special Chapter: Ford's POV 5

"I wont give up on us. Even if the skies get rough. God knows were worth it. No, I wont give up" - I Wont Give Up (Jason Mraz)

FORD

I have a spontaneous lunch with my Fans clubs namely, FORD Loyals, FORDsters, FORDreamers and FORD Buddies. Nakakatuwa lang na they organize this impromptu gathering to get to know each other. Grabe, sobrang nakaka flattered yung supports nila sakin. And I realized how blessed am I to have this people. They never failed to make me happy. Sila yung mga babaeng hindi magsasawang itili at isigaw ang pangalan ko since day 1.

"Hey guys. Thank you" sabi ko right after naming kumain

"Wala yun, Fordie. Goodluck sa Finals" sabi ni Charms Honrado na admin ng Ford Buddies

"Yea. Goodluck Ford" sabi ni Mae Virtudazo na admin naman ng Ford Loyals.

"Goodluck kuya. Galingan mo para sa future natin. Hahahaha" sabi ni Jhon at Khen na mga kapatid ko na kasama din naming kumain.

"Thank you guys" sagot ko. Ngayon pa lang inspired na inspired na ko. With Ces by my side, feeling ko mataas na talaga yung chance kong manalo. Theyre the reason of my strength and motivation. Thats why Im blessed to have them.

[A/N: Wala akong permit to use the name of the two admins. But I just want to say, Hi to them. Also dun sa mga kapatid ni Ford. Haha]

•_•_•

My family. My friends. My fans clubs and Ces. Sa kanila pa lang, panalo na ko. Parang wala na nga atang makakapigil sa kasiyahan ko ee. Pero siguro nga, ganun talaga. May kapalit nga ata lahat ng bagay.

Akala ko, yung pagbabalikan namin ni Ces. Yun na yung magiging huling hiwalayan namin. But then, Im so wrong.

That night, habang nagre-rehearse kami since malapit na ang Grand Finale. Tumawag sya sakin kahit na kagagaling ko lang din sa kanila that time. Thinking that shes just being clingy, or what kasi namimiss nya agad ako. Medyo kinabahan ako sa sinabi nya na may gusto daw syang sabihin sakin ng personal. Which is obviously hindi naman ganun kadali since hectic at full schedule talaga kami, pero syempre I have to say yes. Girlfriend ko yan ee.

During our break-time. Sinamantala ko na yung pagkakataon para puntahan si Ces sa kanila. Mukhang wala pa sya sa bahay at pauwe pa lang siguro from work kaya naghintay na lang ako sa may labas.

Habang naghihintay ako, unexpectedly biglang dumating yung kuya nya. Kuya Neil if Im not mistaken.

"Hey bro, wassup. Nandyan ba si Ces?" Tanong nya sakin.

"Baka pauwe na din po yun kuya. Wala pa po ee" sagot ko. Ang galang ko masyado

"Grabe ka naman maka-po. Normal lang tayo dito. Bayaw, diba?" Pagbibiro nya at may pag-akbay sakin na parang tropa-tropa lang.

"Anyway, hindi na din kasi ko magtatagal. Iwan ko na lang sayo to. Pasabi kay Ces eto na yung mga papers nya at yung VISA namin" sabi ni kuya Neil at may inabot sakin envelope

I gave him a cringe look.

"Ay bro, alam mo na ba?" Tanong nya na parang kinabahan sya kasi nadulas sya sa isang bagay na hindi ko pa dapat malaman.

"Alam ang alin?" Tanong ko

"Naku, parang naunahan ko atang sabihin to kesa kay Ces. Ano kasi ee, in two weeks lilipad na kami pa Singapore" nanlaki yung mata ko sa sinabi nya. Singapore?

Yes, eto yung sinasabi sakin ni Ces dati pa. And napagusapan na din naman namin na hindi na sya tutuloy kung sakali dahil hindi ko kayang mawala sya sakin.