The Bestfriend's Playlist (Book 1 Completed)

Chapter 44 | Same Ground

•_•_•

Right after my class, nagkaron kami ng bonding ng mga estudyante ko sa mga higher years bago umuwe.

Supposedly kanina pa dapat uwian ng mga to pero nagpra-practice sila para sa battle of the band na sasalihan nila this week.

"Galing-galing naman. Goodluck aa" sabi ko as I give encouragement to them.

"Thank you po, Mam" sagot nila

Nakaupo lang kami sa mga benches dun habang pinapanuod sila na nagpra-practice.

Looking at those kids. Nakakaproud sila kasi at their young age. Talagang magaling na silang kumanta at talagang gamit na gamit yung Musical intelligences nila. May nagbe-beatbox, may nag-gigitara at yung organ. At yung babae yung vocalist. Im sure, they deserved to win. Well, Im just being supportive. Ganun naman kasi talaga dapat, kung san mo nakikitang nage-excel ang isang tao. Dun mo dapat sya sinusuportahan. Sa mga bagay na dun sya sumasaya.

Hoy! Kaibigan ko, pakinggan mo mga bulong sayo! Itoy hindi galing sa mundo, patungo sa pangakong paraiso.

As they were busy practicing that song. Suddenly, bigla na namang pumasok sa isip ko si Ford. Alam kong illegal na isipin na naman sya knowing that hindi na dapat pa, pero hindi ko talaga maiwasan. Papasok at pumapasok pa din talaga si Ford sa isip ko.

I remember, si Ford din ganyang-ganyan din noon. Pakanta-kanta lang. May mga klase kaming nagdadala ng gitara noon at kapag vacant hours namin, may mga pagkakataon na nagja-jamming sila at si Ford lagi yung kumakanta since mahilig talagang syang kumanta at laging inu-usungan ng mga classmates kong babae.

"Mam. Kanta po tayo" aya nung isang bata.

"Naku, wag na. Nakakahiya" sagot ko na lang.

"Sige na Mam. Sample. Sample! Sample!" Request nung mga bata.

"Please na Mam" sabi nung isa at nags-strum na ng gitara. Syempre, parang nakakahiya naman kung ipapahiya ko yung mga bata. So I just join them. Kumanta ko. With the song na alam kong nilalaman talaga ng puso ko at gusto ko ding ilabas.

Parang alam nga ata ng mga batang to yung pinagdadaanan ko ee, or sadyang mga kanta lang ni Kitchie Nadal yung mga tinutugtog nila.

Play "Same Ground" by Kitchie Nadal while reading this part.

My love
It's been a long time since I cried and left you out of the blue
It's hard leaving you that way when I never wanted to

Self denial is a game it's strange I never would've wanted 'til there was you
'Cause I have learned that love is beyond what human can imagine,
The more it clears
The more I gotta let you go

Somehow, I feel related to that song. Siguro nga close friend kami nung composer nito at nung panahong sinusulat nya tong kantang to eh ako ang iniisip nya. Kaso hindi naman, di hamak naman na mas nauna tong kanta na to kesa nung time na nagkakilala kami ni Ford. Pero ang galing lang talaga no? Minsan may mga kanta talaga na parang ginawa para sayo. Mga kantang talagang tatagos sa puso mo.

'Cause what I don't understand
Is why I'm feeling so bad now
When I know it was my idea
I could've just denied all the truth and lied
And why am I the only one standing stranded on the same ground