adını birlikte koyalım

21.bolum

İyi okumalar.
Bolum şarkısı
Badem -Sen Ağlama

Omer
Zehrayla 5 dakikadır ki sarılmış vaziyette balkonda duruyorduk. Benim çekilmeye hiç niyetim yoktu,galiba o da çekilemiyordu. Kokusu huzur veriyordu ve sakinleştiriyordu.

Zehra kollarını boynumdan çekti ve hızla balkondan çıktı. Ben biraz daha balkonda kaldım ve daha sonra odaya geri döndüm. Zehra ben yatağa uzandığımda uyuyordu. Başımı ona taraf çevirdim ve onu izleyerek uykuya daldım.

Uyandığımda Zehra yanımda yoktu. Yataktan kalkıp, telefonu elime aldım. Demiri aradım.
Ö:gunaydın Demir
D:gunaydın Ömer.
Ö:nasılsınız?Leyla iyi mi?
D:az önce uyandı. Kahvaltı hazırlıyorum ona.
Ö:biz Zehrayla birazdan geliriz.
D:tamam,bekliyorum.
Telefonumu kapattığımda odaya Zehra girdi.
Z:gunaydın.
Ö:gunaydın.
Z:ben Demirlere gidiyorum.
Ö:az önce Demirle konuştum,Leyla uyanmış,ona kahvaltı hazırlıyor. Geleceğimizi soyledim. Bekle beni bende hazırlanayım birlikte gideriz.
Z:tamam, o zaman ben evdekilere bizi kahvaltıya beklememelerini soyleyeyim.
Ö:tamam.

Alev😠
Dün geceden yatakta boş boş uzanıyordum. Leylanın çocuğunun düşmesi haberinden sonra odama kapanmışdım. Benim yüzümden öldü,benim yüzümden. Yataktan kalkıp aynanın karşısına geçtim.
Ben ne yaptım boyle. Çocuk benim yüzümden öldü. Vazoyu alıp aynaya fırlattım. Aynanın kırılmış parçasını elime alıp bileğime goturdum. Ben bu vicdan azabıyla yaşayamam. Tam damarımı kesecektim ki odamın kapısı açıldı. İçeri girenin o yılanın olduğunu gorunce elimdeki parçayı yere attım.
Z:Alev iyi misin? Kesilmedi di mi elin?
Elimi eline alarak inceledi. Elimi sert bir şekilde indirdim.
A:çık odamdan hemen.
Z:ama..
A:sana çık dedim.
Zehra odadan çıktıktan sonra aslında her şey onun yüzünden olduğunu anladım. Sen ölmeliydin yılan,sen. O çocuğun yerine sen ölmeliydin.

Zehra
Alevin odasından çıktığımda arkamdan bir şey bağırdı. Ruh hastası ya, deli,kafayı yemiş.
Salonda Nihatla Ayşe vardı.
Nihat:gunaydın.
Z:gunaydın. Ayşecim nasılsın?
A:iyiyim ama Leyla için çok üzüldüm, yazık şimdi ne haldedir.
Z:bizde abinle şimdi Leylayı gormeye gidiyorduk.
A:bizde gelelim. Hadi Nihat bizde gidelim.
Ayşe ayağa kalktığında az daha düşüyordu ki Nihat tuttu.
N:hayatım iyi misin? Gel otur şoyle.
A:biraz başım döndü. Tamam iyiyim, kalk hazırlanalım.
Z:canım sen iyi gözükmuyorsun,dinlensen iyi edersin.
N:Zehra haklı,hayatım,biz daha sonra gideriz. Hadi gel odamıza çıkalım sen uzan biraz dinlen.
A:tamam.
Nihatla Ayşe salondan çıktılar,bende mutfağa geçip Hediye ablaya kahvaltıya kalmayacağımızı soyledim. Kapının onunde onu beklerken Ahmet babamı gördum.
Z:gunaydın. Siz iyi misiniz?
A:gunaydın kızım,ehh işte. Nasıl olalım ki,Leylanın başına gelenleri düşmanıma bile dilemem. kim bilir,kız şimdi ne haldedir.
Z:Demirin de Leylanın da bize ihtiyaçları var,biz şimdi onlara gidiyoruz.
A:evet evet gidin, biz daha sonra geçmiş olsuna gideriz.
Ömer de geldiğinde Ahmet babamla sağollaşıb evden çıktık.

Demirlerin evlerinin önünde arabayı durdurdu ve bana döndü.
Ö:Leyla...ben onunla konuşurum sende Demirle.
Z:tamam.
Arabadan indim ve derin bir nefes aldım.
Kapıyı Demir açtı. Gözlerinin içi her zamanki gibi gülmüyordu,orada sadece acı vardı. Demire sarılıp içeri geçtim,arkamdan da o Demirle goruşub içeri girdi.
Ö:Leyla odasında mı?
D:evet,birazdan kahvaltısını götureceğim.
Ö:ben götürürüm,birazda konuşmuş olurum.
Z:evet iyu olur,hem bende seninle konuşmak istiyorum.
D:tamam. Tepsi mutfakta oradan alırsın Ömer. Zehra biz bahçeye çıkalım.
Ömer mutfağa geçerken bizde bahçeye çıktık.
D:canım çok yanıyor Zehra. Sabah Leyla daha uyanmamışken hastaneye gittim. Çocuğu defn etmek için çağırmışdılar. Defn ettik kızımı.