adını birlikte koyalım

44.bolum

İYİ OKUMALAR❤❤❤
BÖLÜMÜ NisaSumeyyeKorkmazA İTHAF EDİYORUM😘😘😘

Zehra

Sabah uyandığımda bavullarımızı hazırlamaya başlamıştım. 1 aylığına gideceğimiz için bir sürü kiyafet aldım. Odaya geçtiğimde Ömer daha yeni yeni uyanıyordu. Gece sohbetini biraz fazla uzattığımız için geç uyanmıştı. Bütün gece geçmişimizi konuşmuştuk. Onu bu 5 ay içinde çok iyi tanımıştım,ama bilmediğim özellikleri de varmış. Misal,Ömer de çizim yapmayı seviyormuş. Dağ evine gidince beraber çizim yapacağımıza dair söz vermişti.

"Ömer uyan artık,saat 11oldu"
"Ne olur aşkım biraz daha uyuyayım."
"Ömer,saat 2de çıkmalıyız,hadi uyan."
Yorganı çekiştirerek uyandırmaya çalıştım.
"Ne olur 5 dakika daha"
Bir kere daha yorganı çektim,ama bu sefer Ömer de çekince yatağa uçtum.
Ömer beni kıdıklayınca oda kahkahalarımızla şenlendi. Uzun zamandır böyle gülmemiştik. Ellerimle karnımı tutarak "Ömer nr olur yapma,bak ölüyorum gülmekten."diye yalvardım kahkahalar eşliğinde. Sonunda kıdıklamayı kesip sımsıkı sarıldı. Kemiklerimi bile kırsa sesim çıkmazdı. Beni bıraktığınsa bu sefer ben ona sarıldım.
"Bırakma beni Ömer"
"Sende..."

Kahvaltı yaptıktan sonra odaya son kontrolleri yapmak için geldim. Çantama çizim için gereken malzemeleri aldım,orada elbise modelleri çizip Ayşeye yollayacaktım,geri kalanını da onlar hall edecektiler. Ömerin ilaçlarını aldıktan sonra aşağı indim. Ömer işi olduğunu söyledi,şirketde Demirle birlikte toplantı yapacakmışlar.
Aslında bu iyi oldu,gidip evi güzelce hazırlarım,yemekleri de yaparım.

"Tamam sevgilim o zaman ben çıkıyorum."
"Zehra dışarıda araba seni bekliyor"
"Tamam görüşürüz."

Arabaya binmeden önce Ömer bir ilacını almadığını söyledi,bende odaya geçip ilacı aradım,ama bulmayınca Ömere haber vermek için çalışma odasına geldim. Kapıyı açtığımda Demir çıktı karşıma.

"Hoş geldin Demir"
"Hoş buldum Zehracım."
"Ben bir Ömere bakıp öyle çıkayım."
"Yok sen git,Ömer çalışıyor,şimdi rahatsız etme onu."
"Ama..."
"Zehracım işi bitince gelecek,hadi sen çık"
Demir kapıya kadar geçirdi beni. Acaba Ömere bir şey mi oldu da,benden saklıyorlar.

"Yok Demir,inanmadım ben. Ömere bir şey oldu değil mi? Yok ben bakmalıyım,kendi gözlerimle görmeliyim."

Tam çalışma odasına doğru koşuyordum ki telefonum çaldı. Ekranda ''sevgilim'' yazısını görünce hemen açtım.

"Ömer,iyi misin sevgilim?"
"Evet iyiyim,şirkete gidiyorum. Sen daha çıkmadın mı?"
"Çıkıyorum şimdi. Ne olur sende gecikme,çabuk gel."

Dışarıdaki arabaya bindim. Yolda araba durdu,şoför arabadan inip biriyle konuştu. Çok şüpheli davranıyordu,acaba bana mı öyle geliyor. Artık hiç kimseye güvenemiyordum. Gizlice telefonu çıkarıp Ömeri aradım,ama meşguldu. İçimdeki şuphe büyümeye başlıyordu. Arabadan inip gücüm yettiği kadar koşmak istiyordum. Arabanın kapısını açtığımda şofor arabaya bindi.

"Kusura bakmayın Zehra hanım,beklettim sizi."

Ömeri bu sefer aradığımda hemen açmıştı.

"Ömer,neredesin sen?"
"Şirkeye geçtim canım,1 saate çıkacağım."

Kısık sesle "Ömer ben çok korkuyorum" dedim.
"Zehra ne oldu? Neden korkuyorsun?"
"Ömer bu şofor şupheli davranıyor,sen tanıyor musun onu?"
"Canım ver telefonu şoföre,ben bir konuşayım."
"Tamam veriyorum."

Telefonu ona uzatarak "Ömer seninle konuşmak istiyor" dedim titreyen sesimle.

"Buyurun Ömer bey
....
Evet merak etmeyin
....
Tamam efendim"