adını birlikte koyalım

12. bolum.

İçeri bir yaşlı adam girer.
Y. A: siz kimsunuz daa? Ne arayursunuz benim evimde?
Ö: bakın beyefendi açıklaya biliriz. Biz dün..
Y.a: haaa siz hırsızsunuz. Polise arayıcam.
Z: bakın amcacım. Özür dileriz. Mecbur kaldık.
Y. A: haa kızum, ben seni tanıyrım bir yerden de amma nerden? Soyle bakayum kimlerdensin?
Z: amcacım, biliyormusunuz bende sizi bir yerden tanıyorum. Bir dakika sizin adınız Rüstem mi amcacım?
Y.a: evet kızım. Rüstem. Nerden tanıyorsun ki beni?
Z: elinizi öpeyim Rüstem amca.
Elini öper.
Rüstem amca ben marangoz usta Salimin kızıyım. Hani bir keresinde sizinle birlikte ava çıkmıştık haa.
Rüstem: kız Zehra sen misin?
Z: evet benim.
R: oyyyyy kızım benim. Nasıl da büyümüş güzelleşmiş. Oyyy gel bi sarılayım saaa.
Ömer
Nasıl yani bunlar tanışıyorlar mı. Adam Zehraya o kadar sıkı sarılmıştı ki.
R: kızım babanda vefat etmiş, başın sağ olsun. Sevim, Yasemin nasıl? Nasıl geçiniyorsunuz?
Z: dostlar sağ olsun amcacım. Annem, bizi terk etti, Yaseminde ameliyyat geçirdi, amma iyi şimdi.
R: ne diyorsun kızım sen. Niye terk etti ki?
Z: boş ver amcacım, olan oldu artık. Kendi kararı. Biz Yaseminle çok iyi yaşıyoruz onsuzda.
R: haa kızım, bu kara oğlanda kim?
Z: Rüstem amca bu adam aslında şey..
Ö: Rüstem bey ben Zehranın eşiyim. Ömer Kervancıoğlu.
R: eşi mi? Kız evlendin mi sen? Neden haber vermedin da.
Z: şey aslında oyle deyil de. Yani evet evlendim.
R: hadi gel öp elimi daaa kara oğlan.
Ömer
Elini öpdüm. Sonra elimi tutdu ve sıkıca sıktı
R: bak bu kız sana emanet artık. Eger onu  üzsen, bende seni üzerim. Anladın mı? Hadi şimdi anlatın bakayım ne arıyorsunuz burda
Zehra her şeyi anlatır.
R: tamam o zaman siz burda bekleyin, benim bir arkadaşım var, biraz yukarıya doğru evi var. Ben ondan arabasını isterim. Siz bekleyin beni.
Zehrayla Ömer dün ki gibi üzerilerin değiştirirler. Çay içerler. Kapı açılır içeri Rüstem girer. Hadi hazırsanız çıkalım. Ömer
Yolun kenarında nir araba vardı. Ben ve Zehra arka koltuklara geçtik. Arabayı Rüstem amca kullanıyordu. Ormanlık yolundan çıkmıştık. Zehra o kadar yorgundu ki başını omzuma koyup uyumuştu.
R: uşağum sen necisin kimlerdensin nerden buldun bizim kızı da?
Ö: rüstem amca ben kervancıoğlu şirketinin yöneticisiyim. Zehrayla da iş vasıtasıyla tanıştık
R: haa bu meşhur Kervancıoğlu holding. Afferin kara oğlan. Adınızı çok duymuşumdur. Bak oğlum ben Zehrayı kendi kızım gibi severim. Salim de onu çok severdi. Zehra gök yüzünden inmiş bir melek. Kötülük nedir bilmez. O anası olacak kadın hep ona zülm ederdi. O bir kere bile diklenmezdi, sinirlenmezdi. Onun kıymetini bil. Zehra gibi kız karşına çıktı diye çok şanslısın.
Ö: evet çok şanslıyım.
Zehra uyanır. Rüstemle Ömerin sohbet etdiklerini görür, çok iyi anlaşmışlardır.
Z: şey.. evdekiler de Haşmet beyler de şimdi bizi arıyordurlar. Haber de veremedik.
Ö: az kaldı. Şirkete varınca haber veririz.
Şirkete gelirler. Rüstem amcayla vedalaşırlar. İçeri girdiklerinde her kes " geçmiş olsun Ömer bey" der. İkiside anlamamışlardır ne demek istediklerini. Ömerin odasına girerler. Ömer telefonu alıp evi arar. Telefonu hiç kimse açmaz
Z: ne oldu?
Ö: bir dakika. Demiri arayım.
İçeri Demir girer. Gözleri şişmiş. Ömerle Zehrayı görünce ağkamağa başlar
D: kardeşim. İnanamıyorum. Siz yaşıyorsunuz.
Ömere sarılır.
Ö: Demir hoş geldin de sen niye ağlıyorsun?
D: oğlum sizin arabanız uçurumdan düşmedi mi? Dün tüm haberlerde siz vardınız. Evdekiler perişan haldeler. Hemen eve gidelim.
Ö: yaa bizim arabayı ormanlık yolda çaldılar da. Bizde ormanda bir evde kaldık.
Konağa gelirler
Ayşe odasında perişan halde uzanmış, yanlnda Müzeyyen,  Koray.
A: abim benim... yaa bu nasıl olur. Şimdi abim öldü mü? Yok olamazzz. Anne olamaz de. Nolur olamaz de. Onlar daha gençtiler. Daha yeni bulmuştular bir birilerini.
Yasemin sessizce kenarda ağlar. Koray onu teselli eder.
K: yasemin nolur ağlama. Kader işte. Nolur ağlama.
Omer
Eve girdiğimizde hemen Ayşenin odasına koştum. Kim bilir ne haldedir kardeşim benim. İçeri girdim. Ayşe yatağlnda uzanmıştı ve çom köyü gözükuyordu. Beni görünce ilk bur şok oldu sonra çığlıkla
Ayşe: abi.abi.
Hemen kardeşime sımsıkı sarıldım.
Ayşe ağlayarak: abi ben seni öldü sandım. Ara ara ..
Ö: tamam Ayşeciğim. Ağlama ne olur. Bak burdayım yanındayım.
Müzüyyen: Ömerciğim. Oğlum.
Sarılır Ömere.
Zehra
Ayşenin odasına çıkacakken salondan birinin sesi geldi. Kimse ağlıyordu.
Salona geçtim. Pianonun yanında Nihat durmuştu. Hüngür hüngür ağlıyordu.
Z: abi...
Nihat başını kaldırır: Zehraaa. Kardeşim.
Zehranln yanına koşarak ona sım sıkı sarılır.
N: seni kaybettim sandım. Çom şukur burdasın. Kardeşim benim. Canım. Sen benim her şeyimsin. Kanlmsın canımsın. Allahım Şukurler olsun.
Z: abiciğim. Ağlama. Bak yanlndayım. Hiç seni bırakıp gideemiyim ven canlm.
N: tamam ağlamıyorum. Yasemin?! Onu gördün mü. Kız perişan oldu. Dün hali kötüleşti. Hemen onun yanına git.
Zehra
Koşar adımlarla Ayşenin odasına geldim. Her kes buradaydı. Yasemin beni görünce boynuma sarıldı
Y: ablam. Canlm. Ben ben seni
Z: şşşt. Tamam geçti. Ağlama. Burdayım. Canım iyi misin şimdi.
Y: abla iyiyim. Nolur beni bırakıp gitme. Ben sensiz yaşayamam.
Zehra: Ayşeee. Canım. İyiyiz biz.
Ayşe: Zehracığım bir an sizi kaybettim sanmıştım. Şukurler olsun burdasınız. Yanımızdasınız. Abiç anlattı her şeyi. Geçmiş olsun.
Ö: biz artık çıkalım. Ayşe dinlensin biraz.
Her kes odadan çıkar. Zehrayla Ömer odalarına girerler.
Z: Ayşe çok üzülmüş. Yaseminde. Canlarım benim.
Ö: evet. Bu onlar için çok kötü.
Z: anlamadım.
Ö: yani hastalar ya.. neyse ben üzerimi değiştireyim.
Zehra
Aşağı Yaseminin odasına indim.
Y: gel ablacım. Bende uzanmıştım.
Z: nasılsın. Ağrın yok ki.
Y: iyiyim ablacığım.
Z: şeh Yasemin, telefonunu kullana bilirmiyim. Leylayı arayacağım.
Y: tabii ablacığım. Bak orada.
Zehra telefonu götürüp dışarı çıkar.
L: Yasemin. Canım. Ben me diyeceğimi bilmiyorum. Yani Zehra..
Z: Leyla dur bir nefes al. Benim Zehra.
L: Zehra? Canlm? Sen misin gerçekten? Amma
Z: Leyla musaitsen, sahilde buluşalım. Anlatırım ben her şeyi sana.
L: tamam canlm. Bir saata sahildeyim.
Ömer
Çalışma odasına indim. İncelemem gereken dosyalar vardı. Amma odaklanamıyordum. Dün onunla geçirdiğimiz her anı hatırladım. İkimiz baş başa... telefonu alıp Demiri aradım.
Ö: Demir? Nerdesin kardeşim?
D: evdeydim. Sizinkiler nasıl? Ayşe?
Ö: Demir iyiler. Amma ben.. işin yoksa görüşelim.
D: tamam. Sahilde.
Ö: olur. Temiz hava iyi gelir. Ben çıkıyorum şimdi.

Okuduğunuz ve oyladığınız için teşekkur ederim. Sizce bölüm nasıl? Yeni bolum çok uzun olucak söz. 2 mart kitabımın tam 1 ayı olucak. Yeni bolumde 2 mart. )))