adını birlikte koyalım

28.bolum

İyi okumalar😍😍😍
20k olmamıza çok az kaldı😄 destekleyen her kese çok minnetdarım.

Zehra
Yerde benim Ömerim yatıyordu. Evet Ömerdi. Koşarak yanına gittiğimde beni birisi durdurdu. Adam beni tutarak "Kızım ne yapıyorsun? Adamın boynu kırılmış ola bilir, dokunma. Ambulansı çağırdım,birazdan gelir."Adamın elini ittim ve bağırarak " benim kocam o,kocam" dedim ve Ömerin yanına koşdum. Ellerim titreyerek yüzüne dokundum. Alnından aşağı akan kan yüzünün sol tarafını kırmızıya boyamıştı. Kanını yavaşça silerek "Ömeeeeer. Lutfen dayan. Birazdan ambulans gelecek. Biraz dayan" dedim. Elini elime aldım ve öptüm. Nabzını kontrol ettiğimde çok düşükdü. Biraz daha panikleyip ayağa kalktım ve başımı ellerimin arasına alarak bir o yana bir bu yana yürümeye başladım. Daha sonra dayanamayıp yine Ömerin yanına çöktüm. Ambulans sesleri gelince ayağa kalktım. Ömeri sedyeye almazdan önce boynuna boyunluk taktılar. Ambulansa bende bindim. Yanımdaki kadından telefonunu istedim. Telefonu verince hemen Demiri aradım. Titreyen sesimle "Demiiiir... biz..."dedim.
D:Zehra sen ağlıyor musun? Ne oldu?
Z:Ömeeer...Ömeer kaza yapmış. Ambulansdayız.
D:ne? Ne diyorsun sen Zehra? Hangi hastaneye gidiyorsunuz?
Z:.... hastanesi.
D:ben hemen geliyorum. Lutfen sakin ol. Bir şey olmayacak.

Hastaneye geldiğimizde Ömeri ameliyata aldılar. Ben ameliyathanenin önünde volta atarken Demir koşarak geldi.
Yanıma gelince bana sarıldı.
D:sen iyi misin? Sana bir şey olmadı di mi? Kazada yaralanmadın di mi?
Z:Demir,ben kaza yapmadım,Ömer arabada yalnızdı.
D:sen? Sen neredeydin ki?
Z:Demir,bunları sonra konuşalım lutfen. Şu an yeri ve zamanı değil,ben sana sonra anlatırım.
D:tamam,hadi sen gel otur.
Z:Demir,evdekilere haber verdin mi?
D:Nihata söyledim,birazdan gelir o da.
Z:Ayşe? Ona demedin di mi?
D:yoo bir tek Nihata haber verdim,o da hiç kimseye söylemeyeceğini dedi.

Ben koridordaki koltuğa oturduğumda yan taraftan Ayşe koşarak geldi. Onun arkasından Ahmet babam,Muzeyyen hanım ve Nihat geldiler. Ayşe ameliyathanenin önüne geldiğinde ağlayarak "abim,abim nerede?" sordu. Nihat Ayşeyi durdurmak istiyordu ama Ayşe kendinde değildi. Ameliyathanenin kapısını vurmaya başladı. Yanına geldim ve kollarından tutarak kendime doğru çevirdim. Elini tutarak "Ayşe,senin abin çok güçlü,bunun üstesinden gelecek. Sakinleş lutfen,hadi gel otur." dedim.
A:Zehraa,ya abim ya,abim...abime bir şey olmasın  nolur.
Nihatta yanımıza gelerek Ayşeyi kolundan tuttu.
Ahmet babamla Müzeyyen hanımda perişan haldelerdi. Ahmet babamın elini tuttum ve yanına oturdum.

Her kes bir köşeye çekilmiş ameliyatın bitmesini bekliyordu. Artık beklemeye bile gücüm kalmamıştı. Ayağa kalkıp ameliyathanenin kapısının önüne geldim. Biraz yürüdüm. Kapı açıldığında doktor çıktı.
Z:doktor bey,nasıl? Nasıl oldu?
Her kes doktorun başına toplanmışdı.
D:ameliyat başarılı geçti,yoğun bakıma alacağız hastamızı.
Ayşe:abim iyileşecek di mi? İyi olacak di mi?
D:şu an için her şey yolunda gözüküyor ama...
Ahmey:doktor ama ne? Ama ne?
D:her şeye hazırlı olun. Çok darbe almış. Demem o ki...
Ayşe bir an bayılınca Nihat onu tuttu. Kucağına aldı ve gelen hemşirenin ardından gitti.
Z:doktor bey kesin bir bilgi verin.
D:kesin bilgi vermek için daha erken,hastamız bir kendine gelsin bakarız. Zehra hanım siz odama gelirseniz daha sonra,size bir şey söyleyeceğim.
Z:tamam doktor bey. Biz hastayı göre bilir miyiz?
D:maalesef. Normal odaya aldığımızda görürsünüz. Müsadenizle.
Doktot gittiğinde Demir elini omzuma koydu ve "iyileşecek" dedi. Ameliyathaneden Ömeri çıkardılar ve yoğun bakıma aldılar.

Gece saat 12de hastanede ben,Demir ve Ahmet babam kalmıştık. Ayşe daha fazla yorulmasın diye eve götürdüler. Camın önünde durmuş Ömeri izliyordum. Yüzü yara içindeydi. Gözümden akan yaşları silerek başımı cama yasladım. Uyan Ömer uyan. Sana ihtiyacımız var. Uyan.