Hej, pamiętniczku!
Naprawdę dobrze jest zobaczyć moje zapiski z przed kilku lat. Ja, mały brzdąc, po prostu chwyciłem kolorowy notesik z kłódeczką w sklepie, prosząc mamę o to, żeby mi go kupiła. I kupiła, co miała zrobić na te maślane, chłopięce oczęta?
I tak oto wracam do ciebie, tym razem z nieco lepszą kaligrafią! Myślę, że pisanie o moim życiu w tym okresie nie wiele da. Za dużo tego. Poza tym moje życie idzie raczej spokojnym tempem, takim jakim chodzi się po piasku na plaży, albo coś. W każdym razie jestem teraz prawie dorosłym mężczyzną (jeszcze rok, jeszcze rok).Naprawdę ciężko mi czekać na pełnoletność. Większość moich znajomych już nie ma problemu z piciem (nie-do-końca-legalnym), ale jednak! Wolałbym móc już wyjść z domu bez mówienia mamie, że wrócę przed dwudziestą drugą (choć podejrzewam, że w przyszłym roku nic się nie zmieni w tym temacie). Eh, może po prostu powinienem przestać narzekać.
Szkoła nie idzie mi źle, powiedziałbym nawet, że naprawdę dobrze. Właśnie podnoszę sobie oceny z kilku przedmiotów. Nauczyciele nie mają nic przeciwko, w końcu wiedzą, że jestem sumienny, więc dla nich to nic złego. Gorzej byłoby, gdybym olewał naukę (czego nie zamierzam zrobić). I ten. Chyba powinienem kończyć.
Do napisania, pamiętniczku!
CZYTASZ
listy niczyje ✉ yoonseok
Fanfiction„and we will walk with our feet on the ground and we will talk with our head in the clouds" kiedy jeden z nich ma głowę w chmurach, drugi stąpa po ziemi [historia i okładka by @happy_little_philip]
