Yoongi,
mam nadzieję, że wszystko jednak w porządku między Tobą a Twoimi znajomymi. Nie chcę, żebyś chodził taki przygaszony, jak teraz. Cokolwiek to jest, postaraj się to wyjaśnić w jakiś sposób. Nie jestem najlepszy w dawaniu rad, ja wiem.
Pamiętaj, że możesz się ze mną wszystkim podzielić, jeśli to ma sprawić, że będzie Ci lżej. Oczywiście nie musisz, po prostu... jestem obok, jakby co.
Przepraszam, chyba mam jakiś tryb włączony na smutno-pocieszające teksty, które wcale nie działają.
Twoje skomplikowanie w jakiś sposób nie jest dla mnie niczym złym. Sam mam wrażenie, że to, co widzę to czubek góry lodowej, jednocześnie mnie to przeraża i fascynuje. Jak mogłeś się zainteresować... dobra, może nie powinienem. Znowu.
Czy ja muszę być taki przewidywalny i prosty? Odpowiedź brzmi: TAK.
Miło będzie się spotykać częściej, uwierz. Chciałbym z Tobą rozmawiać również w szkole, ale wciąż uciekasz, albo piszesz w pamiętniku... Nie wiem, może nie rozumiem, że chcesz być sam, czy coś... Ja również chyba nigdy nie będę miał dość Twojego głosu. Znaczy się, dlatego, że w jakiś sposób brzmi dobrze, no i mówisz o rzeczach w takich niezwykły sposób.
Czy ja właśnie wylewam na Ciebie wiadro komplementów? Możliwe.
I zadaję kolejne pytania w próżnię.
Poważnie, jak ludzie i pamiętniki mnie znoszą?
Hoseok
iiii'@
CZYTASZ
listy niczyje ✉ yoonseok
Fanfic„and we will walk with our feet on the ground and we will talk with our head in the clouds" kiedy jeden z nich ma głowę w chmurach, drugi stąpa po ziemi [historia i okładka by @happy_little_philip]
