Hej, pamiętniczku!
Mój ostatni wpis był dość emocjonalny, ten chyba też będzie. Yoongi bazgrze w swoim pamiętniku bez przerwy... właśnie, skoro o nim...
Chciałbym kiedyś siedzieć sobie na kanapie, pod kocem, w czyiś objęciach, słuchając jedynie ciszy, wiesz? Tak mnie teraz naszło.
Bo właśnie doświadczam ciszy, ale zupełnie innego rodzaju. Takiej nieprzyjemnej, niepewnej. Yoongi zamilkł, nawet nie wiem, zrobiłem coś nie tak, czy ma jakiś problem... Pewnie wie, że się martwię, nie sądzę jednak, by robił mi to celowo. Nie jest taką osobą, która przez zamknięcie drzwi chce zwrócić na siebie uwagę. A jednak nie zmienia to faktu, że... no, myślę o tej ciszy zdecydowanie za dużo. Chociaż... to chyba normalne, prawda? Jesteśmy kolegami, mam prawo tak reagować...
Może to zaproszenie z mojej strony go odtrąciło? Ale to zwykłe spotkanie kumpelskie, nie rozumiem...
Eh, może powinienem być z nim bardziej rozważny? Czy daję mu fałszywe nadzieje?
Zadaję za dużo pytań, ale jakoś mi to pomaga, kiedy naprawdę nie mam pojęcia, co robić. Chyba od dzieciństwa mi nie minęło, co?
Staram się dawać mu znać, że wszystko jest w porządku, że może... mi powiedzieć, jeżeli coś jest nie tak. Napisał, że mi ufa. Ale to chyba nie znaczy, że musi być ze mną szczery.
Oh, Yoongi, musisz być taką onieśmielającą osobą? Przy Tobie czuję się tak głupi, że nie masz pojęcia.
Do napisania, pamiętniczku
Hoseok
CZYTASZ
listy niczyje ✉ yoonseok
Fanfic„and we will walk with our feet on the ground and we will talk with our head in the clouds" kiedy jeden z nich ma głowę w chmurach, drugi stąpa po ziemi [historia i okładka by @happy_little_philip]