That Thing Called "Bestfriends" lang

Chapter 55 | Noche Buena

I found it too weird.

Alam kong parang ang childish, pero totoo nga kaya na meron talagang Santa Claus? Yes, I know its kinda stupid and shitty though. Pero nakakapagtaka lang kasi. Every morning, meron talagang candy and chocolates sa mga stockings na nakasabit sa pinto namin. Im a big fan of chocolates, kaya syempre masaya ko kasi every morning may kinakain ako pero ngayon lang talaga ko nacurious ng ganito. Baka kasi mamaya member pala ng sindikato yun at may kung anong lason na yung nasa kinakain ko, diba?

Nye-nye. Whatever.

Siguro masyadong malakas ang instinct ko. Naalimpungatan kasi ko nung mga alas kwatro ng madaling araw. Wala namang actually na kakaiba at mapapahimbing na din sana ko nung nakapikit na yung mata ko pero may narinig akong parang kumakaluskos sa may labas.

Dali-dali akong lumabas ng kwarto at dumerecho papunta sa pinto saka to bigla-biglang binuksan regardless na baka mamaya magnanakaw pala yun or kriminal at pagbabarilin na lang ako sa kapangahasang ginawa ko.

Parehas nanlaki yung mga mata namin. Naka-amba pa nga sya na may ilalagay sya na isang bar ng chocolates ee.

"Ford!?" Gulat ko

"A-ano, napag---ano. Basta. Sige. Alis na ko aa" hindi sya makasagot at makapagsalita at nagmamadali pang umalis pero pinigilan ko sya.

"Sandali!" Pigil ko.

Napatigil sya pero hindi makaharap sakin. Nahihiya siguro.

"So, ikaw pala yung naglalagay ng mga chocolates" sabi ko pero napailing lang sya. Para syang bata na kita na nga ang ebidensya, nagmamaang-maangan pa.

"Eh ano yang hawak mo?" Tanong no dun sa chocolate bar na binulsa nya.

"Wala" sagot nya pero sa sobrang kaba nya siguro, ayun. Nahulog nya yung chocolate na hawak nya.

"Patay"narinig ko pang bulong nya.

"Alam mo, para kang sira" sabi ko na lang na natatawa.

"Hindi ka galit?" Tanong nya. So, kaya ba sya nag st-stammer kasi akala nya na galit ako?

"Hindi, bakit naman ako magagalit?" Tanong ko din sa kanya.

"Ano, wala. Ewan" sagot nya. Napapangiti na lang ako sa ganyang gesture at yung tono ng boses nya. Hay naku, Ford. You never failed to make me happy, seriously.

"Chocolate" sabi nya sabay abot sakin nung chocolate bar. Masaya ko naman tong kinuha at saka slight na sinampal sa kanya.

"Ikaw talaga, andami mong pakulo. Buti hindi ka nahuhuli ni papa. Mapagkamalan ka pa nung akyat bahay ee" sabi ko.

"Hahaha. Oo nga ee" sagot nya na lang na may pagkamot pa sa ulo nya.

"Pero salamat dito, saka sa mga chocolates na araw-araw mong nilalagay dyan. Ang tyaga mo aa" sabi ko na lang. Medyo sarcastic nga yung last part ee. Which is totoo naman, diba? Yung araw-araw syang gigising ng madaling araw para lang maglagay ng chocolates at mangabilang bahay diba?

"Hahaha. Ikaw ee, malakas ka sakin" sagot nya.

"Asus, para ka talagang sira Brent Ferdinand" sabi ko tapos dead air na ulet.