Secret Obsession-1: The Secret Billionaire (bxb) (COMPLETED)

Chapter 5: Let It Go

*Tyler's POV*

I walk alone at the side of my father hospital. Trying to forget everything happened today. I change the prespective in my mind that everything is fine.

Hinakbang ko ang aking mga paa papunta sa emergency room kung saan na confine ang mama ko. I ask the nurse and she immediately toke me to the room where my mother situated. As I open the door, hindi ko mapigilan ang kaba at lungkot na aking nadarama. Nakita ko sa loob si nanay mig at hawakhawak ang kamay ng aking ina.

She stare at me and I saw her eyes tears started to fall. Lumakad ako sa kinaruonan nila at humagulhul ng napakalakas.

I hug my mom tightly. Trying to wake up her. But mukhang malala ang kalagayan ng ina ko.

"Ma please gumising ka. Mahal na mahal kita mom. Ikaw lang kasi yung tagapagtanggol ko at karamay habang nasasaktan ako. Sana mapatawad mo ako at sana matutunan ng asawa mo na mahalin ako bilang anak. Ma nasasaktan ako. Ang sakit sa pakiramdam lalo na kung ipagmumukha kang walang kwenta." salita ko nito habang nakatingin sa namumutla nitong mukha. I sight heavly and hugged my mother again. I cry to her chest and keep sobbing hanggang sa naramdaman ko ang paris ng kamay na yumayakap sa akin.

"Anak tahan na. Itigil mo na yang kaiiyak mo. Hindi gusto ng mama mo ang umiyak ka. Wag kang mag-alala gigising rin ang mama mo. Kaya tahan na."si nanay mig habang hinihimas ang likod ko.

Bumitaw narin ako sa pagkayap sa aking ina at tumingin kay nanay mig. Hindi ko mapigilan ang mapaluha habang nakatitig sa mata nitong may luha rin. She hugged me again trying to comfort me.

"Nanay Mig, Gusto kung lumayo muna at hindi ko alam kung saan ako tutuloy. Hindi ko narin kayang bumalik doon dahil kapag nakita ko sila ay bumibugat ang kaluoban ko."dagdag kung sabi sa kanya.

"Wag kang mag-alala anak. Doon ka muna tutuloy sa amin sa cebu. Bukas pupunta tayo doon at ako ang bahala sa lahat. Matagal ko naring gustong tumigil sa trabaho bilang katulong ng tatay mo. Kaso hindi ko magawang iwan kayo dahil napamahal na ako sa inyo. Ngunit ngayon napatanto ko na kailangan ko ng umalis. Kailangan ko ng lisanin ang dalawangpung taong paninilbihan sa inyo." iyak na sabi ni nanay Mig.

"At dito muna tayo magpagabi sa hospital kasama ang mama mo."
dagdag sabi nito.

Hindi ako mapakali sa gabing iyon. Hindi rin ako makatulog dahil iniisip ko yung mga masasakit na binitawan ni daddy sa akin. Tumayo ako sa aking inupuan at tiningnan ang natutulog kung ina. Hinaplos ko ang kanyang buhok habang hinalikan ito sa huling pagkakataon.

Kinabukasan ay nagpadesisyunan namin na aalis ng maaga papunta Cebu kung saan doon sya naninirahan.

I sight heavily at kinuha ang maleta habang nakatingin ako kay mama. Umuwi kasi si nanah kagabi upang kunin ang mga gamit namin sa mansyon at hindi narin sya nagpaalam sa aking ama.

Umalis narin kami at nagpaalam narin sa isa naming katulong na nagbabantay sa aking ina. I gave also the letter that I wrote last night para kapag gumising si mom ay hindi ito mag-alala at alam nito ang dahilan kung bakit magpakalayo muna ako.

Umalis narin kami sa ER kasabay sa mga luhang pumapatak sa aming mga mata. Habang naglalakad kami ay tila ba lumakas ang bilis ng aking puso at hindi ko mapigilan ang pagbugso ng aking damdamin. Dahil nakita ko ang aking kapatid at si daddy na tumakwil sa akin. Yumuko nalang ako para iwasang tingnan sila.

"Good morning sir Miguel. Pasinsya na po kayo kung hindi kami nakapagpaalam ng maayos ni Tyler. Wag po kayong magalala sir, promise hindi ko pabayaan ang anak mong pinagsabihan mo na walang kwenta. Sana mapatanto nyo na walang kinalaman si Tyler sa kamalasan sa buhay nyo. Mabigat para sa aming iwan kayo pero kailangan eyh.. Salamat sa lahat sir Miguel." pilit na ngiting bitaw na salita ni nanay Mig.

"At kaw rin Chad. Mag-aral kang mabuti ha. Sana kung ano man nagawa ni Tyler na ikinasama mo ay mapatawad mo sya dahil wala syang kinalaman sa kamalasan nadaranas mo ngayon. At wag kayong mag-alala hindi ko pababayaang si Tyler at maipangako kung ituturing ko siyang anak"dagdag nitong sabi na may halong kalungkutan sa kanyang salita.

"Paalam po sa inyo. Mag-ingat po kayo palagi." mahinang sabi nito habang patuloy ang paglandas ng kanyang mga luha.

Inangat ko ang aking ulo at nakita ko ang mukha ng aking ama na walang kaemosyon at hindi kumikibo. Kita ko rin ang mukha ni Chad na nanginginig at ang mga mata nito ay bumabasa na. Umalis narin kami habang nakayuko ako.

Tuluyang hinakbang ang mga paa papalayo sa kanila. Pero tumigil ang aking paglakad dahil sa taong ngayo'y yumayakap sa akin.

"Tyler pa.tawarin mo ako.. pasinsya ka na sa mga binitawan kong mga salita sayo nuon..Please wag kang umalis!! Magsimula tayo ulit bilang mabuting magkapatid!! Subra ang Pagsisisi ko.. Binababag ako sa konsensya ko." hagulhol nitong sabi habang yakap parin ako.

Randam ko ang pagtulo ng mga luha ng aking kapatid sa aking likuran. Hindi ako kumibo bagkos yumuko parin ako at patuloy ang pagluha.

"Chad pabayaan mo muna sila!! Mas mabuti ang kanilang ginawa dahil mawawala narin ang malas sa buhay natin. Umalis na kayo!! Wag na kayong bumalik pa!! Mga walang kwenta!!" diing sabi nito sa amin.

Dont worry dad! Mawawala na ang malas sa buhay niyo. Sana maging masaya kayo.

Bumalikwas si Chad sa pagkayakap sa akin. Hindi ko mapigilan ang sarili sa pag-iiyak. Aalis narin kami at hindi ko alam kailan ko sila ulit makikita.

Sa wakas nakalabas narin kami sa hospital. Buntong hininga ang ibinitaw ko habang iniisip ang posibilidad na mangyayari sa susunod na pahina ng aking buhay.

ITUTULOY