Secret Obsession-1: The Secret Billionaire (bxb) (COMPLETED)

Chapter 32: Panghihinayang

Note: Hindi pa na edit

*Tristan POV*

Nawala narin ang lagnat ko. Salamat nalang sa tabletas na bibinigay ni Kent kaya gumaling ako. Ilang ulit ko ring inisip iyong mga salitag binitawan nya kahapon. Sabi nya lulubayan nya daw ako kaya masaya ako dahil duon. Buti narin iyon sa kanya para hindi ko sya masaktan ng paulit-ulit. Kasi kapag nakita ko sya naiinis ako kaya nabuntungan ko'to ng galit.

Maaga akong pumunta sa unibersidad. Good mood kasi ako kaya ayun inunahan ko pa sina mom. Duon ako tumambay sa opisina niya. Wala rin kasi akong ibang matambayan pa kaya duon nalang.

Ngiti ang gumuhit sa aking mukha habang tiningnan ang mga lumang pictures ni Tyler. Ang gwapo talaga nya kaya mas lalo ko syang hinangaan. Dahil sa kanya naging MVP ako last year. Siya kasi ang hinugutan ko ng lakas kaya narating ko ang posisyon na iyon.

Nagtataka nga ako kung bakit ilang buwang hindi naka-open ang Facebook nya. Madalang ko narin syang makita sa TV pati yong laro nila last week hindi ko sya nakita kaya natalo iyong kateam nya dahil wala sya duon.

Hindi nga sila nakaabot ng final sa 2018 South East Asia's Basketball Association Championship kaya labis akong nanghihinayang.

Straight kasi ang panalo nila sa luob ng tatlong taon dahil kay Tristan at ngayong taon lang ito nangyari.

Naglog-out narin ako at naglaro ng paboritong app games sa cellphone. Subrang saya ko dahil max na iyong wizard at pikka sa Clash of Clans dahil palagi ko silang ina-upgrade. Ganun din ang Town Hall inuupgrade ko ito to Level 13. May bago kasing troops na ere-release ang supercell kaya excited ako kung ano iyon.

Alas Siete y media nang dumating si mommy sa opisina. Ngumiti ito ng bahagya habang inilapag narin ang bag nya sa desk.

"Okey ka na ba Tristan. Pasinsya ka na kung hindi kita naalagaan kahapon kasi ang dami naming ginawa ng dad mo sa opisina nya. Napre-pressure na nga kami kasi palapit ng palapit iyong AACUP Accreditation ng ating unibersidad. " paliwanag nito sa akin habang mariin syang nakatingin sa aking mga mata.

Sanay narin ako dun kaya wala narin silang ikabahala pa. Ilang ulit narin itong nangyari sa akin pero ako lang ang nag-iisang nagpagaling sa sarili at wala iyong tulong nila.

"Okey narin ako mom. Wag na kayong humingi mg pasinsya pa. Sanay naman po ako" masinsinan kung sagot sa kanya.

"Ang dami naming pagkukulang sayo Tristan. Sana mapatawad mo kami sa mga araw na linalagnat ka at wala iyong agapay namin para sayo. Sana bigyan mo kami ng pagkakataon na iparamdam ang pagmamahal namin kahit ilang ulit ka naming pinagbayaan. Pramis! Babawi kami next time ng dad mo. Pasinsya talaga anak ha." seryusog sabi nito sa akin at yinakap ako.

Pumiglas narin ito at inilinga ang tingin sa paligid. Ilang ulit rin nyang ginawa iyon pero hindi nya nakita ang pakay nito.

"Wala pa yata si Kent. Kung darating sya anak sabihin mo sa kanya na may ipagawa ako sa kanya mamaya. Punta lang muna ako sa opisina ng dad mo dahil hindi pa kasi natapos iyong ginawa namin." masinsinang sabi nito sa akin habang inarrange ang mga papel na nasa lamesa nya.

"Ingat ka dito Tristan. Aie nga pala! Wala tayong klase mamaya sa period ko dahil subrang besi talaga namin. Pakisabi nalang sa mga kaklase mo." dag-dag sabi nito at lumabas narin ito sa opisina.