Get used to it

Rozdział 63

- Nie mogę uwierzyć - mruknął mi do ucha i błądził dłonią od włosów aż po moje biodra, jakby chciał się upewnić, że naprawdę stoję obok.

Wtuliłam nos w jego szyję i mocno zacisnęłam oczy. Jego ciepło, dotyk i zapach to wszystko czego teraz tak bardzo potrzebuję.

Dźwignął mnie ostrożnie do góry i pchnął nogą drzwi. Przeszedł kawałek do salonu i postawił mnie na schodku tuż przy kominku, przez co teraz moja twarz była prawie na równi z jego.

- Co ty tutaj robisz? - zapytał w końcu, spoglądając na mnie radosnym wzrokiem.

W jego oczach naprawdę tańczyło cholerne szczęście.

Wzruszyłam ramionami i zmarszczyłam nos. Wyglądał szalenie przystojnie, a ja tak bardzo stęskniłam się za jego wzrokiem. Złapałam go za policzki na co drgnął nieznacznie w moją stronę.

Nadal był jak w transie i błądził gdzieś daleko, by zrozumieć co się właśnie dzieje.

- Tęskniliśmy - powiedziałam i przesunęłam kciukami po jego kościach policzkowych.

Zamknął oczy i zacisnął mocno szczękę. Chwycił za mój nadgarstek i przytrzymał go przy swojej twarzy w razie gdybym planowała ucieczkę. Jego oddech był płytki, a ja coraz bardziej czułam zawroty głowy.

- Jeśli to sen... - zaczął, ale przerwał gdy cicho zachichotałam.

Spojrzał na mnie łagodnie i pewnie owinął ręką w pasie. Wylądowałam oparta o jego klatkę piersiową, a nasze twarze były niebezpiecznie blisko siebie.Każdy nasz ruch był elektryzujący. Czułam jak włosy na karku stają mi dęba, a dłonie drżą, kiedy układałam je na jego ramionach.

- Nie zasłużyłem - skrzywił się nagle i jak dziecko wtulił głowę w mój sweter.

Wplotłam palce w jego włosy i przycisnęłam do nich policzek, mocno zamykając oczy.

- Nie wracajmy do tego, dobrze? - powiedziałam po chwili uporczywej ciszy. Byłam pewna, że słuchał jak szybko bije moje serce.

Pokręcił na zgodę głową i zsunął dłoń na mój brzuch. Drgnął i uśmiechnął się szeroko, spoglądając mi w twarz.

Nie dowierzał. Nigdy nie spodziewałby się, że to ja wrócę do niego w takich okolicznościach.

- Mogę? - zapytał, łapiąc delikatnie za materiał swetra.

Skinęłam delikatnie głową pozwalając mu unieść go do góry. Przesunął palcem po napiętej skórze, aż w końcu położył na niej całą dłoń.

- Teraz śpi - powiedziałam cicho, patrząc na niego.

Wzruszał mnie sposób w jaki reagował na myśl o naszym dziecku.

- A tak to kopie? - zapytał, uśmiechając się.

- Okrutnie się wierci.

Roześmiał się szczęśliwie i zatoczył kciukiem kółko przy moim pępku. Połączył nagle nasze czoła i niemal zajrzał w głąb mnie.

- Tak bardzo się cieszę Rosi - mruknął rozmarzony i już miał układać wolną dłoń na moim policzku, gdy oboje usłyszeliśmy trzask drzwi samochodu i głośne kroki na podjeździe.

Zamknął na chwilę oczy i westchnął ciężko, jakby nagle sobie o czymś przypomniał.

- Zaraz wrócę - pogładził wierzchem dłoni moją skórę i odszedł powoli w stronę korytarza.

Poprawiłam sweter i zeskoczyłam ze schodka, rozglądając się po salonie. Nic nie zmieniło się od momentu mojego wyjazdu. Nawet nasze wspólne zdjęcie, które ustawiłam na kominku pozostało nieruszone.