ELLER KAVUŞMAK OLDU,BEN AYRILIK!.

2.3K 32 6
                                    

Eller kavuşmak oldu,ben ayrılık!.Yâr,vuslatı çok görmüş sevenine!.

Herkes huzur buldu,ben elem!.Pür sevdiğim yaban oldu gönlüme!

Bütün alem bana verilse boş!.Benzemez ki aşkın bir tatlı busesine!

Zaten o sevilenden başkasını görmedi ki bu gözler,gerekmez diye!.

Ne malına ne sefasına kandım alemin!.Her lezzetim yârin destinde!

Bir kez sarsam doya doya,isterse son anım olsun,pervam yok ecele!

Uzağında durmak,zaten her lahza ölmek değil mi seven yüreğime?!.

İsteyen alsın dünyayı,aşk yerine,yazık!..Denk olur mu hiç sevmeye?!

Muhabbetle ayağı yerden kesilmeyen,hiç yaşadım demesin!.Nafile!.

Arz hep aynı zevk ü sefa!.Amma tek yürekte bulunur sonsuz mucize!

Ebedi kalmak varken,gelip geçeni neyleyim?!.Aşkın tılsım kalbime!..

Bilinenden öteye,gayb deryasına dalmak!..Senle ben,muhabbet ile!.

Lakin,baht-ı siyahım yine rahat durmadı!Komadı etmedik cefa ömre!

Eller kavuşmak oldu,ben ayrılık!Yâr gibi çok gördü vuslatı  ben fakire!

Mutluluğa hep ki uzaktan bakarım!.Yasak edilmiş,visalin her günüme!


TILSIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin