Aşk da ölüm gibi!..Geldiği vakit cana istemem diyemezsin ki!..
Artık ne ise kerameti,çeker gönül,bağlanıp da kalır kalbi,dili!..
Bu sihir böyle!.Yakaladı mı acizi,döndürür özünü bilmez hale!
Evvela hoş ama,çabuk gelir ardından türlü cefası aşkım diye!..
Hadi bul hal yolunu!.Ecel geldiyse karşısında da durulmaz ki!.
Kumaşın zayıflık ile biçilmiş,kalp yâre istemem diyemez seni!.
Belki bilinen meşhur aşıkları bile geçersin,tabii o da kendince!
Bir kere de göstermişse yüzünü sevdayım diye,yâr baldan öte!
Çekip dur pür gamı!..Muhabbet sevgiliden,sevmesi ki benden!.
Billahi çok sevince de iltifatı gelmez,o hub simanın ülkesinden!
Hep böyle tecrübe edilmemiş mi ezelden?!.Aşık köledir yârine!.
Ama,o latifin erişmez insaf ile busesi,çok sevenin ak sinesinde!.
Bilindik akıbet!.Ziyadesiyle severim ama,kavuşmak da neyime?
Aşk da ölüm gibi ama,almıyor canı kolay kolay!..Daima da cefa!
Feleğin çemberinden azap,bazen aşk denen!.Hayrı olmaz aşığa!
Kim severse canı gönülden,sonu hep ki aynı hüsran!..Terki reva!
Vuslat denen hazine,asla uğramaz ki sevdaya batmış bağrıma?!
Aşk da ölüm gibi!..Geldi mi alıp götürür,gördün mü itiraz edeni?
Bir vefasız bağlarsın kalbi de hazana döndürür aşkın bahçesini!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
