Çok severken kaybettim ben seni,var mı gerek onca söze?!
Kısmeti dar olan kulun gülmezmiş yüzü muhabbette bile!..
Benimki bundan sonra gönlü oyalamak,onca sızısı içinde!..
Ne uzarım ne kısalırım gayri,yâr vuslat olmayınca bir kere!..
Bile isteye pervane kesilirim,hep aynı nârda yanan gönülle!
Ha o gün ha bu gün!.Neyime yaşamak diyeyim bu vaziyetle!
Çok severken kaybettim ben seni,her ayrılık sözüm bin yare!
Zaman geçiyor da bir dirhem merhemi olmuyor aşk illetine!.
Ah ki gafilim!..Aşk diye nerede kaldın da beni unuttun yine!..
Bulamadın bir türlü seven kulun kalbini!..Bak ki halin nafile!.
Kimseler bakmıyor ben gibi,sevdam diye yüzüne!.Dahası ne?
Çok severken kaybettim ben seni!..Belki de aşk ağırdı fikrine!
Hak vermeden edemem ki sana!.Her kişinin harcı değildir de!
Zor benim,basit senin olsun!..Salınıp dur aşkım diye gönülde!
Bahtın kolayını görmedim ana dek!..Sen de ihtimalim ol yine!.
Dönüp dolanıp ümidi bağlayayım kalbe,belki şifası gelir diye!..
Çok severken kaybettim ben seni!..Ama muhabbet hep tende!.
Felek istemezse,aşık her an hasretle var edermiş yâri aşk diye!..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoesíaSevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
