TILSIM

ÇEKİP GİTMEKLE!..

Uzakta kalmayı seversin,bilirim!..Zevk edersin çekip gitmekle!..

Amma velakin,unutma ki aynısını yaşarsın bir gün ettiklerin ile!.

İstemem,hoş gönlün solsun ben gibi!..Lakin bu alemin işi böyle!

O yüzden derim ki gel,bunca seven yüreğimi sensiz elem etme!..

İnan tek ben bağışlarım her ezanı,yârim tenin içinde canım diye!.

Kişi kendine küser mi?!.Tek değilim ki!..Yerin hep sevdam içinde!.

Yetti gayrı,bu seveni her dem eksik etme!..Tamamım sevilmek ile!

O da bir senin diyarından gelir acizine!..Daha fazla dertli eyleme!..

Al işte,yine başkaldırır sevdam!..Aşkım dolu dolu,görülmez niye?!.

Ziyade zor muyum kalbine?!.Bak ki sevilmek olamadım gönlüne!..

Öfkem yine kendime!..Hâlâ laf ediyorum,beni sevmeyen hercaiye!.

Söz ile olsaydı meselenin halli,alem dolup taşardı güzel sevmekle!.

Benim sevdiğim anlamaz kelamdan!..Hüneri çekip gitmek üzerine!.

Bir onu bellemiş aşk diye!..Haberi de gelmez!..Zulmü sükûtu içinde!

Rûz u şeb dahi dönmez,o naz yabancı diye!.Kalp hep gamla elemde!

Uzaktan bakmayı sever o vefasız!.Nâr-ı firakta bıraktım diye neşede!.

Amma,bilmez ki kulun her ettiği de döner,dolaşır,gelir yine kendine!,