Arada öyle bir geliyorsun ki kalbe,aşk dahi yetmez derim hale!.
Ben zerre zerre dağılıyorum!.Bin pare denilse yetmez vaziyete!.
Hem yık hem dağıt sonra günahım yok diye salınıp dur yürekte!
Ettiğine bin düşman kâfi gelmez!Ayrılık adıyla musibetsin acize!
Aşk kisvesine bürünmüşsün de tek insafı bilemezsin sevilmekte!.
Etme desem,hangi kulağına varsın da küpe olsun bunca eziyete?
Zulm ehli ezelden sağır edilmiştir medet dileyen aşığın sözlerine!
Durmadan söylesem de acıdır ki sevilmek gururuyla gitmez yâre!.
Ben hep de çaresizliğin gömleğiyle tüterim,o sevdiğim ki neşede!.
Olmaz olsun sen gibisine aşk!Hem anlamaz hem de sevemez diye!
Böylece katıp karıştırır sevdamı,bir gamı bin eder habis vaziyetiyle!
Halim bu!.Öyle bir geliyorsun ki kalbe bazı,yerle yeksan hane yine!.
Yıkılan düşlerin altında bozgun benimkisi!.Feryat ahla düşer sineye!
Ama,külli alem işitmez!..Hatta yâr bile oralı değil,kendi viranesinde!.
Derleyip toparlamak kalbime düşer!Ne de olsa yârimin elinden diye!
Öyle bir geliyorsun ki kalbe arada sırada,sevdan dahi yetmez tabire!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
