Sevemedin diye sürgünüm aşktan sayende! Oysa kalp hâlâ seninle!
Demek ki nihayetiz demekle olmazmış gidişler! Sevdan yine bende!
Lakin, gülmez yüzümü bıraktın ardında, muhabbetin hediyesi diye!.
Andıkça, helak olmayı reva ettin gönle, hüsran unutulmasın fikriyle!
Oysa aklımdan çıkmayacak bir yıkımdın,her lahza ziyade gönlümde!
Zamanın aşk idrakinden ayrılabilseydin keşke! Şimdi birdik belki de!
Sevemedin diye viranım sevda diyarında! Halbuki âbâdım sevdan ile!
Demek ki seven kul yıkılmazmış ayrılıkla bile!. Muhabbet yine bende!
Fakat,ümide bağlı bir sevmek kodun peşinde, aşkına mukabilim diye!
Yâd ettikçe, tekrar sevmeyi öğrettin acize!. Yaram kapanmasın fikriyle!
Halbuki, kavuşmayı bilmeyen bimarın tek devası, yârinin sevmesinde!
Sevemedin diye kimsesizim düşünde dahi! Kimim kimsem aşktır yine!
Demek ki kalp, bir sevgiliyi yaren etmiş muhabbete, sairi bilmemekle!.
Ama, bikes de düşmüş,icabete yabancı zulmün kendine eyledikleriyle!
Zikrettikçe adını, daha fena alaz oldun yalnızlık içinde, hakkın bu diye!
Oysa candan evvel gelirsin yürekte!. Seni düşündükçe dönerim dirime!
Sevemedin ki! Atıldım aşk ilinden de kalp arsız! Yine sendeyim yâr diye!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoesíaSevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
