Sen gibi cefa görmedim dünyada!.Vefasızlıkla gelmedin mi?!
Bu vakitten sonra aşk olsan bile bin çileni sarmaya yeter mi?
Var git kendi alemine!..Ben sensiz de sevdayım aşksın diye!..
Kul eziyetine de alışıyor zamanla,kavuşamadık ki zati senle!.
Anlayacağın aynı hamam aynı tas!.Fazlası düşlerimin içinde!
Sevmişsin mesela beni,ben mutluyum gibi,ötesi ki hayalde!..
Gönlüm duman altı alenen!..Başka türlü de çekilmezsin diye!
Asıl mesele acizde!..Bir sevdi ki yâri ayılmadı zevk ü meyinde!
Olan oldu nasıl olsa diye vurdu kendini aşkına şifasız hali ile!..
Devası bulunmaz illetin iyileşmesi beklenmez!..O,benim işte!..
Terkin içre bir sen komuşum yüreğe,severim hep ki kendimce!
Nereden bileceksin ki bunları?!.Muhabbet gönülde var ettikçe!.
Sen gibi cefa görmedim ömrümde!..İstedikçe kaçar çok öteye!.
Diyelim ki de geldin!..Hangi eziyeti örtebileceksin sevmek ile?!
Ölüp ölüp dirilmeyi ben yaşadım,çok sevmenin cehenneminde!
Nazlı yâr kendi hanesinde yaşadı demadem,gamsız,sevilmekle!
Görmedi benim gibi eziyet!..Aşkı bilmez,anlatsam laf ne eyleye?
Sen gibi cefa görmedim alemde!Sevdiğim kadar zulmsün kalbe!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
