Gönül ihsanım!. Alıştım sana nasibim bilirim felaketini bile.
Yârimin sevenine geçer nazı meseline takılıp da bile isteye!.
Oyalanıp dururum kendimce o vefasızımın hoş düşü içinde!
Yürek gemi azıya almışsa, bilirim de sözüm geçmez azmine!.
Cümle alim düşünsün bu muhabbetin ahiri nasıl olacak diye.
Hoş, sonuna da bakmam ya! Yârim hep aynı zulüm üzerinde!.
Kul yapısı değişmez, aksini düşünmek de konmaktır sahteye!.
En akla uygun tarafı ki kabul etmektir sevdayı geldiği yüzü ile!
Yârim de rahat mı rahat kendince! Ne de olsa hüznü hanemde!
Üzmez de kendini oldu ya da olmadıydı diye! Gamsızımdır işte!
Huzuru onda, tasası bende! Nasıl olsa düşünüyorum ikimizi de!
Gönül ihsanım!. Alışmışım sana, başka çıkar yolum olmaz diye!.
Haklıyım da! Gideyim desem, o nazımın yâr da olmaz ki üstüne!
Kalayım desem, kâfirim kabul etmez beni yüreğine aşk namı ile!
Ne öyle ne böyle!. Kişi bu hal ile kaybeder aklını ziyade sevince!.
Alem yıkılsa nebze de dermanım gelmez yıktığı garip meskene!..
Hal böyle olunca ben daha aciz! Aşk tüm musibetiyle kalır tende!
Ee gönül mecburdur neticeye, aşk-ı şikeste, bir kere sevmişim işte!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
