Soranın çok oldu bana,kişi sevdiğine hiç azap der mi diye!.
Yâr bile bile inkar ederse aşığını ki böyle sıfatı az kalır bile!.
Siz onu değil,hali benden sual edin!..Nasıl geldik şu güne?!
Düpedüz umursamaz cahilin onlarca ettiği cevr ü cefası ile!
Tak edince cana ezam,dil yerinde duramaz ki çok sevse de!.
Şimdi bakıyorum ki az bile demişim,cana kast muhabbetle!
Durun biraz daha kelam edeyim,aşkı bilmez hilkati üzerine!.
Görmedim dünya üzerinde beteri,o yüzden azaptır en önde!
Kul bilmezden gelirse sevenini,günahını taşır ruzu mahşere!
Varın siz hesap edin,bu sözler yâre niçin söylendi özlemekle.
Bir de bana sorun!.Herkes kendi fenasını bilir felaketim diye.
Bendeki de öyle!.Vardı yoktu derken de tüketti ömrümü bile!
Durup dururken söylenmez laf,muhatap gerekli haklı etmeye.
Hanemdeki azaptır ilhamım!.Aşk ile neler dedirtir şu garibine!
Zulme karşı durmak sevaptır,ziyade aşığın durulmaz gönlüne!.
Sakın ha tek hünerini dahi eksik etme eziyetim diye ben fakire!
Bak yine şeker-i ıyd diye sundun muhabbeti zehr ü zıkkım içre!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
