Kırgınlığı eş etsen de kalbe pür aşkıma rağmen, yine ki kabulümsün!
Sevmek, rastgele değil ki! Ehl-i aşkın yüreğine erdiysen bir ömürsün!
Yokluğuna da yerinmem! Muhabbet olup doldun ya aslınla gönlüme!
Fazlasıyla kifayetsin, ya sevmeden gidersem, diye korktuğum tende!.
Gönder ayrılığını da gamını da! Endişe etmem!. Aşk, kalp mesnetiyle!
İçim huzur!.. Çün, en büyük kuvvet, aşkı veren tek aşktır itikadım ile!..
Neden üzüleyim hale?!. Canı kul yapan gerçeğe vardım aşkı bilmekle!.
Elemi y3ar etsen de yüreğe onca sevilmene rağmen, yine ki kabulsün!
Muhabbet öylesine olmaz,kalbe vurgunun geldiyse, biricik gülümsün!
Arttıkça artarsın katbekat, bereketin, bol bulunur sevenin hanesinde!.
Varlığım da sevdadan gelir zati, minnetim ki sadece seni bana verene!.
Tükenmez, ten meskeninde gayri saadet!. İster varsın isterse gelmesin!
İkisi de birdir aşık yürekte!. Seni bilmek, kâfi acize diye sevine sevine!..
Ayrılık bildiğini, sarsan da başıma bela diye yok endişem, aşkın bende!
Yüreğim bir kere sana varmış muhabbetle, tasa edemem değmez diye!
Daima aşığın bahtında, ona eş olursun aslında!. Firkat, neymiş aşk ile?
Dünyalık neye yeter ki?! Asıl hazinem, aşkı diye sarmışım yârimi sineye!
Yâr olduğum, tek muhabbet! Sen yine ayrıldık say, bitmez cahilliğinde!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoesíaSevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
